Του Κώστα Βασιλείου (Πρώην μέλος Δ. Σ)
Σκούπισε τα ματάκια σου και ψηλά το κεφάλι.
Η βασίλισσα επέστρεψε κοριτσακι μου.
Έχουν περάσει κιολας δύο ώρες. Είμαστε στο δρόμο της επιστροφής. Όχι δεν ειμαι ήρεμος. Μα βλέπω πιο μακρυά. Και χαμογελώ!
Τι ωραίο βράδυ. Τι υπέροχο βράδυ!!
Βραδυά αναμνησεων, βραδυά που μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια.
Τον τρόπο με τον οποίο αναγιωθηκαμε.
Όχι δεν τρελλαθηκα. Θολωσα και γω όπως όλοι οι Ομονοιάτες αλλά δεν κράτησε πάνω από 2-3 λεπτά.
Περνάν απ το μυαλό μου όλες οι στιγμές που παιδί βίωσα αυτή την αδικία στο πετσί μου.
Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου επαναλαμβάνει πόσο δύσκολο δρόμο διαλέξαμε πλάι σε αυτή την ομάδα.
“Ψηλά το κεφάλι, δεν θα λυγίσουμε, θα μεγαλουργήσουμε”
Και θυμάμαι πως μετά μεγαλουργήσαμε.
Με την πάροδο αυτών των ελάχιστων λεπτών χαμογελώ!!
Η Ομονοια και πάλι μετά απο καιρο,τους αναγκάζει να την σφάξουν.
Μετά απο καιρό τους αναγκάζει να βγάλουν την μάσκα, να ντροπιάζουν τους εαυτούς τους, τα σπίτια, την τιμή και τις οικογένειές τους, για να την ανακόψουν.
Τους είδα ξανά μετά από καιρό να πανηγυρίζουν ισοπαλία. Επιστρέψαμε λοιπόν στην κανονικότητα.
Και μαζί είδα και πάλι τον λαό της να κάνει έδρα του το εκτός, να τραγουδά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Είδα το μάτι του λαού να γυαλίζει. Επέστρεψε η σπίθα. Επιστρέφει και η περηφάνια!!
Επιστρεφω απο την Λαρνακα αγκαλιά με την κορούλα μου, την Ειρήνη μου και τα ματάκια της βουρκωμένα.
” Γιατί ρε παπά, άξιζε μας, γιατι”
Ησύχασε κοριτσακι μου, σκούπισε τα ματάκια σου, ψηλά το κεφάλι.
Η βασίλισσα επέστρεψε!!
Υ.γ Διάβασα και κάτι “Πότε ξανά γήπεδο” ( που πλάσματα που αγαπώ)
Αμα δεν αντέχετε καλά κάνετε να κάτσετε σπίτι. Ας μείνουμε όσοι αντέχουμε την ειδική δυσκολία μα και την ειδική ευλογία του να είσαι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ!
