Τέσσερα τρόπαια Champions League τα τελευταία πέντε χρόνια και τρία από αυτά συνεχόμενα. Χίλιες μέρες στην κορυφή της Ευρώπης. Η απόλυτη Βασίλισσα. Και μετά… έμεινε γυμνή. Ο χθεσινοβραδινός θρίαμβος του Άγιαξ μέσα στη Μαδρίτη αποτελείωσε τη Ρεάλ και ήδη στην Ισπανία πολλοί μιλάνε για κύκλο που έκλεισε και τέλος εποχής. Το σίγουρο είναι πως μέσα σε μία εβδομάδα η Ρεάλ γνώρισε δύο ήττες από την Μπαρτσελόνα που την άφησαν εκτός πρωταθλήματος και Κυπέλλου, ενώ χθες η καταστροφή ολοκληρώθηκε με τον αποκλεισμό από το Champions League. Και οι τρεις στόχοι χάθηκαν μέσα σε μια εβδομάδα, αλλά όλα ξεκίνησαν μήνες πριν…
Η παραίτηση του Ζιντάν που αιφνιδίασε και η πρόσληψη Λοπετέγκι
Ουσιαστικά η αρχή για το ναυάγιο της Ρεάλ Μαδρίτης εντοπίζεται στα τέλη της περσινής σεζόν, όταν ο Ζινεντίν Ζιντάν μετά την κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου Champions League αφήνει στα κρύα του λουτρού τους Μερένγκες, αποχωρώντας από την τεχνική ηγεσία. Ήταν κάτι που δεν περίμεναν στη Μαδρίτη, με τον Φλορεντίνο Πέρεθ να βρίσκεται σε αναζήτηση διαδόχου χωρίς καμία ουσιαστική προεργασία. Η επιλογή του Χουλέν Λοπετέγκι, ο οποίος αποχωρεί εσπευσμένα από την Εθνική Ισπανίας μόλις πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ, προκαλεί τεράστια ερωτηματικά. Και όπως αποδεικνύεται ήταν μια επιλογή χωρίς ποδοσφαιρική λογική, με τον Λοπετέγκι μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, όταν και έφυγε από το πόστο του, να παρουσιάζει μια απογοητευτική Ρεάλ στο γήπεδο, γνωρίζοντας και τη συντριβή με 5-1 από την Μπαρτσελόνα στο Clasico.
Βέβαια, σε μεγάλο βαθμό η Ρεάλ επηρεάστηκε και από την πώληση του Κριστιάνο Ρονάλντο το καλοκαίρι. Σίγουρα ο ίδιος ο CR7 ήταν εκείνος που πήρε την απόφαση να αλλάξει παραστάσεις, αλλά ο Φλορεντίνο Πέρεθ δεν φρόντισε να τον αντικαταστήσει. Όχι με έναν παίκτη της ίδιας αξίας, καθώς ο Ρονάλντο, όπως και ο Μέσι, ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία, αλλά τουλάχιστον να ενισχύσει την επίθεσή του για να καλυφθεί το κενό των 40 και πλέον γκολ που άφηνε πίσω του. Τα προχθεσινά λόγια του Λούκα Μόντριτς, ότι δεν βρέθηκαν δύο ή τρεις παίκτες μέσα από την ομάδα να σκοράρουν αθροιστικά τα γκολ του Ρονάλντο αντικατοπτρίζει αυτό που συνέβη στη Ρεάλ. Οι Μπέιλ και Μπενζεμά αποδείχθηκε πως δεν είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν, ούτε να βγάλουν την προσωπικότητα του Κριστιάνο στο γήπεδο.
Η επιλογή Σολάρι και η ρήξη με Μαρσέλο, Μπέιλ και Ίσκο
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ μετά την αποτυχία του Λοπετέγκι επιλέγει τον Σαντιάγο Σολάρι για τον πάγκο, ελπίζοντας πως θα του βγει όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν. Δηλαδή έναν πρώην παίκτη του συλλόγου που γνώριζε τα αποδυτήρια και εδώ και πάνω από μία πενταετία εργαζόταν στις ακαδημίες και στη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ. Ωστόσο, για τον Πέρεθ το στοίχημα-Σολάρι δεν πηγαίνει όπως εκείνο του «Ζιζού» με συνέπεια η Ρεάλ να έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της και εμφανείς αδυναμίες. Την ίδια στιγμή ο Σολάρι χάνει τα αποδυτήρια αφού έρχεται σε ρήξη με τρία αστέρια των Μαδριλένων. Μαρσέλο, Μπέιλ και Ίσκο χαλάνε τις σχέσεις τους με τον Σολάρι και η ένταση και ο εκνευρισμός μεταφέρονται σε όλον τον οργανισμό της Βασίλισσας…
Η πολιτική Πέρεθ
Γενικότερα εκτός από τις επιλογές προπονητή, η μεταγραφική πολιτική που ακολούθησε ο ισχυρός άνδρας της Ρεάλ το περασμένο καλοκαίρι ήταν κάκιστος. Δεδομένα δεν έδειξε διάθεση να ξοδέψει χρήματα άλλων εποχών λόγω της ανακατασκευής του Σαντιάγο Μπερναμπέου που βρίσκεται στα σκαριά, αλλά και οι κινήσεις που έγιναν δεν είχαν λογική με βάση τις ανάγκες του ρόστερ. Το καλοκαίρι η Ρεάλ ενώ χρειαζόταν παίκτες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, αποκτήθηκε χωρίς κανέναν λόγο ο Τιμπό Κουρτουά έναντι 35 εκατ. ευρώ από την Τσέλσι, τη στιγμή που υπήρχε ο Κέιλορ Νάβας, ο οποίος είχε αποδείξει ότι στεκόταν με το σπαθί του κάτω από τα δοκάρια. Η επιλογή της μεταγραφής του Μαριάνο από τη Λυών λίγο πριν το deadline των μεταγραφών για να καλυφθεί το κενό στην επίθεση ήταν μια σπασμωδική κίνηση, τη στιγμή που ο Βινίσιους Τζούνιορ στερείται εμπειριών. Η Ρεάλ αλλάζει και ανανεώνεται και αυτό αποδεικνύεται από το νέο… αίμα που μπαίνει στο ρόστερ, διαθέτοντας πολύ ταλέντο, όπως για παράδειγμα ο Ροντρίγκο που έρχεται. Ωστόσο αυτό αφορά το μέλλον…
Ο κορεσμός από τίτλους
Η αλήθεια είναι πως η Ρεάλ Μαδρίτης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο τουλάχιστον, είχε φτάσει σε σημείο κορεσμού. Όσο τεράστιο κλαμπ κι αν είσαι, με προσωπικότητες όπως ο Σέρχιο Ράμος, ο Μαρσέλο, ο Μόντριτς, το γεγονός ότι κατακτήθηκαν τέσσερα Champions League μέσα σε μια πενταετία και τρία από αυτά συνεχόμενα, είναι κάτι που αποτελεί τροχοπέδη προκειμένου μια ομάδα να να παραμείνει για τέταρτο σερί χρόνο στην κορυφή. Το δύσκολο είναι να διατηρηθείς εκεί και η Ρεάλ το έκανε με συνέπεια για τρία σερί χρόνια, κάτι που αποτελεί ιστορική επιτυχία, αποδεικνύοντας τη βαριά φανέλα αυτού του συλλόγου. Ακόμα και για το μέγεθος της Ρεάλ, όμως, η κορυφή δεν μπορεί να είναι αιώνια…
Πηγή:Gazzetta.gr
