Η χθεσινή ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας της ομάδας μας με τον Κλέϊτον Σίλβα, μόνο απορία δεν προκάλεσε. Μάλλον ανακούφιση θα λέγαμε.
Η απόκτηση του πέρσι, συνοδεύτηκε με τυμπανοκρουσίες, με τον Βραζιλιάνο να παρουσιάζεται από τον Νταμπίζα ως ο ιδανικός αντικαταστάτης του Νούνο Ασίς. Στην ουσία είδαμε λίγα πράγματα από τον Κλέιτον. Πέτυχε ωραία γκολ, με την μπάλα στα πόδια μπορούσε να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες, αλλά αυτό συνέβαινε μάλλον στα εύκολα παιχνίδια. Στα playoffs χάθηκε.
Η πιο σημαντική του όμως αδυναμία, ήταν η συμπεριφορά του όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ προσπαθούσε να αμυνθεί. Τροχαδάκια στον χώρο του κέντρου, χωρίς καμία διάθεση να βοηθήσει στην αναχαίτιση των αντίπαλων επιθέσεων, ή στην επανάκτηση της μπάλας. Και όσοι γνωρίζουν τον τρόπο που θέλει ο Πάμπος Χριστοδούλου να αγωνίζονται οι ομάδες του, ήξεραν ότι ο ποδοσφαιριστής δεν είχε θέση στο ρόστερ της νέας ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Το είχαμε ξαναγράψει, ότι ο Κλέϊτον έβγαζε έντονα την εικόνα ενός ποδοσφαιριστή, που βάδιζε στο τέλος της καριέρας του και είχε χάσει την διάθεση και τον ενθουσιασμό για το άθλημα.
Μερικά όμορφα γκολ, το περπάτημα στο κέντρο και το ‘άδειο’ βλέμμα του, είναι ότι θα έχουμε να θυμόμαστε από τον Κλέϊτον Σίλβα.
