Ο Μίκαελ Ορτέγκα ήρθε στην ΟΜΟΝΟΙΑ τον περασμένο Ιούλιο με πολύ καλές παραστάσεις στην καριέρα του. Όλοι πιστέψαμε σε αυτόν, ότι μπορεί να ηγηθεί της νέας προσπάθειας της ομάδας μας, και να έχει ένα αρχοντικό ρόλο στην ομάδα, στην θέση του “μαέστρου”. Αυτού δηλαδή που όλο το παιχνίδι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα περνούσε από τα πόδια του.
Το πρώτο δείγμα ήταν πολύ θετικό αφού απέναντι στην Δόξα, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, ο Ορτέγκα έδειξε κάποιες από τις δυνατότητες του και βοήθησε την ομάδα μας να φτάσει στη νίκη.
Από εκεινό το παιχνίδι κι έπειτα ο Ορτέγκα έμεινε στον πάγκο και πέραν του 10 λέπτου που μπήκε ως αλλαγή στο τελευταίο παιχνίδι με την Πάφο δεν πήρε ξανά ευκαιρία από τον κύριο Μπέργκ.
Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι η απόδοση του Τιάγκο και οι εμφανίσεις του μέχρι στιγμής ίσως να έχουν δέσει κάπως τα χέρια του Νορβηγού προπονητή. Όμως θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει μια πιο σωστή διαχείριση όσον αφορά τον Ορτέγκα και να μοιραστεί η πίτα στα δύο.
Για παράδειγμα μετά από ενάμιση σχεδόν μήνα αγωνιστικής απραξίας σε επίσημους αγώνες, ο Μίκαελ κλήθηκε στο παιχνίδι με την Πάφο να μπει στο γήπεδο στο τελευταίο 10λέπτο για να ξελασπώσει την ομάδα. Όπως ήταν φυσικό δεν κατάφερε να μπει ποτέ ουσιαστικά στο παιχνίδι, και ήταν παρόν – απόν.
Όλα αυτά δεν τα γράφουμε για να ασκήσουμε πίεση, απλά είναι προς προβληματισμό. Κι επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια πέρασαν από την ΟΜΟΝΟΙΑ, ονόματα και ονόματα και δεν ακούμπησαν, ελπίζουμε και ο Ορτέγκα να μην έχει την ίδια τύχη.
Πιο τρανό παράδειγμα, ο Χουάν Αλμπίν, ο οποίος ήρθε στην ΟΜΟΝΟΙΑ πέρσι το καλοκαίρι με ένα βαρύ βιογραφικό, όμως η διαχείριση που έγινε ανάγκασαν τους ανθρώπους της ομάδας μας να λύσουν το συμβόλαιο του πέντε μήνες μετά.
Αυτά προς προβληματισμό και μόνο!
