Έχει ήδη ολοκληρωθεί η 6η αγωνιστική, με την ομάδα μας να γνωρίζει την ήττα από τον Απόλλωνα στο Τσίρειο. Ουσιαστικά, έχει ήδη παρέλθει μια τριμηνία από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Τζον Κάρβερ, με τον προγραμματισμό να ολοκληρώνεται κάτω από την καθοδήγηση του Νίκου Νταμπίζα.
Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις του κόσμου, την παρουσία του στο γήπεδο, αλλά και την απόδοση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέχρι σήμερα, δεν είναι και πολλοί αυτοί που χαίρονται με την παρούσα κατάσταση. Ακόμα και αυτοί που στηρίζουν το πρότζεκτ, έχουν (και δικαιολογημένα), πολύ περισσότερες απαιτήσεις από την ομάδα και αυτούς που έχουν τις θέσεις κλειδιά.
Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο; Πως ο Νταμπίζας κατάφερε, ενώ είχε την στήριξη ολόκληρου του Ομονοιάτικου οικοδομήματος, να απολέσει την εμπιστοσύνη του κόσμου μας;
Κατά την άποψη μας, ο Έλληνας τεχνικός διευθυντής, υποτίμησε την ποιότητα της περσινής ομάδας, του Κυπριακού πρωταθλήματος, του Βλάνταν Μιλόγιεβιτς και των όσον πέτυχε πέρσι, την ίδια στιγμή που υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του να φέρει καλύτερους παίκτες στην ομάδα.
Το φετινό ρόστερ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν είναι καλύτερο από το περσινό. Μάλλον χειρότερο είναι… Τι έφερε ο Νταμπίζας στην ομάδα;
Δύο τερματοφύλακες: Κρέσιτς και Κότσαρη
Έξι αμυντικούς: Κωνσταντινίδη, Νασιμέντο, Παντελιάδη, Σοϊλέδη και Βύντρα + τον Γιόργκενσεν
Δύο μέσους: Μπλατί Τουρέ και Κλέιτον
Τέσσερις επιθετικούς: Νταρμπισάϊαρ, Αγκάγιεφ, Κύπρου + τον Χατζάρα
Να δούμε ταυτόχρονα και ποιοι αποχώρησαν;
Τερματοφύλακες: Γιωργαλλίδης και Μπρανέσκου
Αμυντικοί: Ρούνιε, Ρομαρίκ, Χαφέζ, Ράμος, + Καντούτσης
Μέσοι: Νούνο Ασίς, Μπεμπέ, Οικονομίδης+ Κασμί
Επιθετικοί: Σκέμπρι, Κιρμ, Μπατιμπαγκά, Εζέ
Ταυτόχρονα, έφερε ένα προπονητή που δεν είχε καμία επαφή με το Κυπριακό ποδόσφαιρο και τον πλαισίωσε (προπονητικό τιμ) με ανθρώπους της δικής του επιλογής.
Όλο αυτό το σκηνικό, όπως το περιγράψαμε πιο πάνω, φανερώνει ένα πράγμα. Ότι ο Νταμπίζας πήρε τεράστια και αχρείαστα (κατά την άποψη μας) ρίσκα, τα οποία πληρώνει σήμερα η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Ακόμα και αγωνιστικά να δει κάποιος την κατάσταση, θα δει ότι η ομάδα δεν έχει αφομοιώσει ένα σταθερό τρόπο για να αγωνίζεται. Ξεκίνησε με 4-4-2 με τέσσερις μέσους σε ευθεία στα Ευρωπαϊκά, συνέχισε με 4-4-3 ενώ προχθές είδαμε την ομάδα να επιστρέφει σε 4-4-2 αλλά με ρόμβο στον άξονα. Πότε η ομάδα θα αφομοιώσει ένα νέο σύστημα, με 14,15 νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ; Προχτές στην εντεκάδα είχαμε 7 νέους ποδοσφαιριστές (αν συνυπολογιστεί και ο Κατελάρης, ο οποίος έκανε ντεμπούτο ως βασικός)…
Δεχόμαστε την προσέγγιση ότι η ομάδα χρειάζεται χρόνο για να δέσει… Το θέμα είναι ότι ο χρόνος δεν μπορεί να καλύψει τις αδυναμίες στο ρόστερ, αλλά και το γεγονός ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ “πονεί” σε συγκεκριμένες θέσεις… Και δεν πρέπει να είσαι προπονητής για να το καταλάβεις αυτό. Ας δει κάποιος απλά το πρώτο γκολ του Απόλλωνα…
Γιατί δηλαδή η ΟΜΟΝΟΙΑ, πρέπει να έχει ξένο τερματοφύλακα στον πάγκο; Να έχει δύο δεξιούς μπακ και δύο αριστερούς στο ρόστερ; Δεν θα μπορούσαν στην θέση αυτών των τριών ποδοσφαιρισών (δεν μιλάμε για ονόματα αλλά για θέσεις) να αποκτηθούν τρεις ποδοσφαιριστές σε θέσεις που υπάρχουν τεράστια κενά;
Η αλλαγή προπονητή δεν θα λύσει από μόνη της τα προβλήματα. Πρέπει στην μεταγραφική Ιανουαρίου να γίνουν διορθωτικές κινήσεις ώστε η ομάδα να συμπληρώσει τα κενά της. Και οι αποφάσεις αυτές πρέπει να τροχιοδρομηθούν άμεσα.
Η Διοίκηση του σωματείου έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει ώστε να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Σαφώς και ο Αντώνης Τζιωνής θα ήθελε να είχε την πολυτέλεια να έχει περισσότερο χρόνο στην διάθεση του και λιγότερη πίεση για να πάρει τις πιο ορθές αποφάσεις. Δυστυχώς όμως στην Κύπρο και ιδιαίτερα στην ΟΜΟΝΟΙΑ, ο χρόνος είναι είδος πολυτελείας… Και ο πρόεδρος ξέρει καλύτερα από τον καθένα ποιες θα είναι οι συνέπειες αν στο τέλος της χρονιάς, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν εξασφαλίσει Ευρωπαϊκό εισιτήριο… Ιδιαίτερα από την στιγμή που ξεκίνησε τον προγραμματισμό σε πιο πλεονεκτική θέση από την ΑΕΛ και την ΑΝΟΡΘΩΣΗ…
