Το σκηνικό που διαδραματίζεται τις τελευταίες ώρες στην Ομόνοια, με το τέλος του ματς με τη Δόξα και μετά, θυμίζει αυτό που είχαμε ζήσει και τα προηγούμενα χρόνια. Κακό ξεκίνημα, έντονη απογοήτευση, δυσπιστία, προβληματισμός και αναζήτηση του λάθους.
Δυστυχώς, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η πρόσληψη του τεχνικού διευθυντή έδωσε την ελπίδα πως, δεν θα παρουσιαστεί το φαινόμενο αυτό που ζούμε σήμερα. Κι αυτό γιατί, λεγόταν πως ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου, ένας επαγγελματίας, είναι σε θέση να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο. Να φέρει προπονητή και ποδοσφαιριστές ικανούς να αλλάξουν την κατάσταση. Για την ώρα τουλάχιστον, τίποτα.
Κι αν ο Κάρβερ δεν έχει ευθύνη και ο Νταμπίζας τον στηρίζει, όπως διαρρέει, τότε ποιος ευθύνεται; Αν ισχύει κάτι άλλο, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο ανησυχητικό. Γιατί, αν μιλάμε για δυνατότητες ποδοσφαιριστών, τότε η ευθύνη στρέφεται αποκλειστικά στον τεχνικό διευθυντή, ενώ άλλη μια σεζόν τελειώνει πριν αρχίσει.
Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και ευχόμαστε να μην ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Κάρβερ υποσχέθηκε να αλλάξει την εικόνα της ομάδας μετά το ματς με την Αναγέννηση Δερύνειας. Αντιθέτως, η ομάδα συνέχισε με κακή απόδοση και νέο αρνητικό αποτέλεσμα. Βγήκε και υποσχέθηκε και πάλι δουλειά και βελτίωση. Κι αν αυτό δεν γίνει ούτε και τώρα;
Επίσης, εάν ο Νταμπίζας επιμένει σε στήριξη της επιλογή τους για τον πάγκο της ομάδας και το παίρνει εγωιστικά, τότε το αύριο προδιαγράφεται δυσοίωνο. Ποια θα είναι η θέση του αν και στο επόμενο ματς η Ομόνοια δεν παρουσιαστεί αλλαγμένη και έχει άλλο ένα άσχημο αποτέλεσμα; Δεν θα είναι καταστροφικό; Εκτός κι αν ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς και η εικόνα της ομάδας μέσα σε μια βδομάδα αλλάζει ριζικά. Θα αναμένουμε την σημερινή συνεδρία της διοίκησης, το αποτέλεσμά της και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν.
