Η λέξη κλειδί για να μπορέσει η Ομόνοια να βρεθεί και να διατηρηθεί σε τροχιά στόχου, δεν είναι άλλη από τη σταθερότητα! Σε όλους τους τομείς. Είτε αυτή έχει να κάνει με τις επιλογές του προπονητή, την απόδοση των ποδοσφαιριστών, τις αποφάσεις της Διοίκησης, τα συναισθήματα του κόσμου.
Μια μεγάλη ομάδα θα πρέπει να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, που να αποδεικνύει πως είναι έμπειρη και ικανή να πετύχει, να φθάσει ψηλά.
Αρχίζοντας από το πρώτο, τη σταθερότητα στις επιλογές του προπονητή. Χρησιμοποίησε 22 ποδοσφαιριστές σε έξι αγώνες πρωταθλήματος. Ένας μεγάλος αριθμός, που φανερώνει ότι δεν έχει κατασταλάξει στις βασικές του επιλογές. Το ράβε – ξήλωνε της ενδεκάδας δεν βοηθά στο να αποκτήσει η ομάδα ομοιογένεια, πόσω μάλλον όταν έχει πολλά νέα πρόσωπα. Ας καταλήξει, επιτέλους, σ’ ένα βασικό κορμό, τον οποίο να στηρίξει.
Την ίδια ώρα, το δεύτερο, η απόδοση των ποδοσφαιριστών, σχετίζεται με το πρώτο. Για να μπορέσει και ο προπονητής να σταθεροποιήσει ένα σχήμα και μια βασική ενδεκάδα, θα πρέπει να τον βοηθήσουν και οι παίκτες με τις εμφανίσεις τους. Να αποδείξουν ότι δικαιολογημένα είναι στο αρχικό σχήμα και όχι να οδηγούν τον Κάρβερ σε συνεχείς αλλαγές.
Όσον αφορά στο τρίτο, τις αποφάσεις της Διοίκησης, θα πρέπει να της στηρίζει όποιες κι αν είναι αυτές και στο τέλος θα κάνει τον απολογισμό της αλλά και θα κριθεί. Από τη στιγμή που θέλησε να στηρίξει τον Κάρβερ σε δύσκολες γι’ αυτόν στιγμές, ας το κάνει και στην πορεία εφόσον αυτές συνεχιστούν, κάτι βεβαίως που απευχόμαστε. Ο Τζον Κάρβερ, έχει ένα μεγάλο στοίχημα να κερδίσει… Και μαζί του θα κερδίσουν (ή θα χάσουν ανάλογα) και όσοι επένδυσαν σε αυτόν…
Και το τέταρτο, τα συναισθήματα του κόσμου, επιβάλλεται μια σταθερότητα. Όχι ενθουσιασμός από μια επιτυχία, όχι πλήρης απογοήτευση με αποτυχία. Προσγειωμένα και πάντα δίπλα στην ομάδα, να στηριχθεί η προσπάθειά της. Η κριτική είναι καλό να γίνεται αλλά με μέτρο. Να είναι τέτοια που να βοηθά σε βελτίωσης της κατάστασης και όχι σε ακραία φαινόμενο που μόνο ζημιά προκαλούν.
