Πραγματικά, απογοητεύτηκε ο κόσμος, κουραστήκαμε κι εμείς κάθε βδομάδα μετά από ένα ματς να σχολιάζουμε τα ίδια και τα ίδια. Άλλωστε, λίγο ή πολύ, αν το ρεπορτάζ μετά από ένα ματς πριν 3-4-5 βδομάδες το αναδημοσιεύσουμε σήμερα δεν θα διαφέρει και πολύ. Το αποτέλεσμα σίγουρα θα είναι το ίδιο, αρνητικό. Το σκορ ίσως να διαφέρει, όχι όμως και πολύ. Η εικόνα της ομάδας πάνω – κάτω το ίδιο, τραγική. Κρίμα και πάλι κρίμα. Κάθε πέρσι και καλύτερα…
Η Ομόνοια, λοιπόν, σ’ άλλο ένα ντέρμπι παρουσιάστηκε κατώτερη των δυνατοτήτων, επιπόλαιη, σε κάποια διαστήματα αδιάφορη και χωρίς ψυχολογία, έκανε τα γνωστά λάθη στην άμυνα και δέχθηκε στο τέλος άλλη μια βαριά ήττα από τον «αιώνιο» αντίπαλο. Οι συνεχόμενες ήττες από τον Αποέλ έφθασαν τις 11, το αήττητο του αντιπάλου στα 21 ματς πρωταθλήματος και 23 συνολικά και έχουν ξεπεραστεί τα πέντε χρόνια από την τελευταία νίκη της Ομόνοιας, που ήταν στις 6 Απριλίου 2013.
Τραγική εικόνα, που μόνο θλίψη προκαλεί. Μια ομάδα χωρίς στόχους, χωρίς κίνητρο, σε μια σεζόν που άρχισε και πάλι με όνειρα και φιλοδοξίες και καταλήγει ως η χειρότερη στην ιστορία του συλλόγου, με το ένα αρνητικό σερί να διαδέχεται το άλλο. Πού πάμε;
Με την χθεσινή ήττα η Ομόνοια έφθασε τις 8 συνεχόμενες (ποτέ ξανά στο παρελθόν), τις 14 στη σεζόν, που αποτελούν αρνητικότερο ρεκόρ από την ίδρυσή της. Επίσης, δέχθηκε έως τώρα 54 γκολ και είναι μόλις τρία μακριά από το περσινό αρνητικότερο ρεκόρ που είναι τα 57. Και από τη στιγμή που απομένουν ακόμη τέσσερα ματς και με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα, είναι θέμα χρόνου να καταρριφθεί άλλο ένα αρνητικό ρεκόρ. Πιάσαμε πάτο, λέγαμε πέρσι χωρίς να μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι τελικά υπάρχει και παρακάτω.
