Η Ομόνοια δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την καλύτερη φετινή παρουσία της, δικαιούνταν κάτι περισσότερο βάσει τις εικόνας του αγώνα, ωστόσο και πάλι προδόθηκε από τις αμυντικές τους αδυναμίες. Δεν εξηγείται αλλιώς από τη στιγμή που δέχθηκε τρία γκολ στις τρεις ισάριθμες προσπάθειες του ΑΠΟΕΛ στον στόχο, που ήταν μοναδικές σ’ όλο το ματς. Για άλλο ένα ντέρμπι με τον «αιώνιο» αντίπαλο έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι και το αρνητικό σερί συνεχίστηκε.
Είναι κρίμα να μην αξιοποιείται μια τέτοια εμφάνιση, από τη στιγμή που η ομάδα ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο. Και αυτό το σκηνικό παρουσιάστηκε σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της Ομόνοιας στην τρέχουσα σεζόν, κι όμως μετρά ήδη 17 χαμένους βαθμούς.
Κι αυτό, καθώς η άμυνα παραμένει αδιόρθωτη. Παρόλο που χθες η Ομόνοια δεν ήταν αποτελεσματική και πάλι προδόθηκε από τα αμυντικά κενά. Είναι κάτι που ταλαιπωρεί την ομάδα από την αρχή της σεζόν, όμως ακόμη να δοθεί λύση.
Είναι ξεκάθαρο πως, δεν υπάρχει η «απάντηση» εκ των έσω και θα πρέπει τον Ιανουάριο ο Πάμπος Χριστοδούλου να αναζητήσει τις λύσεις με μετεγγραφές. Η κίνηση στον «άσο» θεωρείται δεδομένη, ενώ θα αναμένει να δει και την κατάσταση του Εκίθα και αν είναι σε θέση να βοηθήσει, αλλιώς φαντάζει αναγκαία μετεγγραφή και στα στόπερ.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει η Ομόνοια μέχρι τότε, τον Ιανουάριο δηλαδή, είναι να ψάξει τη βελτίωση και να πάρει όσο το δυνατό περισσότερους βαθμούς. Να μην χάσει περισσότερο την επαφή της με τις ομάδες που προπορεύονται και έχουν ψηλούς στόχους, ώστε να είναι κοντά τους και να αντεπιτεθεί στη συνέχεια.
Γι’ αυτό και δεν μπορείς να στέκεσαι στην καλή παρουσία μεσοεπιθετικά όταν στην άμυνα παρατηρείται γύμνια. Θα πρέπει να υπάρξει ισορροπία σε όλες τις γραμμές. Μια μεγάλη ομάδα για να είναι σε θέση να έχει ψηλούς στόχους, θα πρέπει να έχει ποιότητα παντού. Είναι κρίμα ό,τι χτίζεται μπροστά να γκρεμίζεται πίσω.
