Το καταλαβαίνω, δεν είναι γέννημα δικό μας, μεγάλωσε όμως μαζί μας, του δώσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε για να επιστρέψει, να παίζει, να διεκδικεί, να ανέβει.
Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι όσοι φεύγουν, θέλουν κατά κάποιον τρόπο να αποδείξουν ότι “και καλά “ μπορούν χωρίς εμάς. Σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ. Τι άλλο ήθελες ρε που τούτο το λαό; ποιος μπορεί ρε να συγκριθεί μαζί του; να καταπατάς τα όρια, ολόκληρο μας το είναι, γιατί; για ένα συμβόλαιο; Σε είχαμε στηρίξει παραπάνω που τον καθένα, μαλώναμε μεταξύ μας για τις ευκαιρίες που έχανες και ακόμα ήμασταν εκεί, έφυγες και σε στηρίξαμε. Αυτό όμως φίλε μου εν αχαριστία.
Ξεχνούν το ρητό και γίνονται δυστυχώς παράδειγμα του “Όσοι δεν μας σέβονται θα μας φοβούνται “. Και θα έρθει η ώρα να το ζήσουν από την ανάποδη. Είναι απαράδεκτο να συμπεριφέρεσε σε τούτο το λαό με τέτοιο τρόπο. Δεν με απασχολεί αν θα το μετανιώσεις γιατί δεν σου αξίζει.
Έχασες εκτός που την εκτίμηση μας και τον σεβασμό μας. Και βάλτε το καλά στο μυαλό σας, όσοι είσαστε κομμάτι τουτης της ιδέας. Η φανέλα της εν βαρετή τζιαι για να την φορείς πρέπει να την αξίζεις. Για να γίνεις ένας που εμάς πρέπει να το αξίζεις. Εμείς είμαστε ακούραστοι. Παντα δίπλα της. Προστάτες και αγγελιαφόροι το μηνύματος.
Δεν μπορείς ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος να μειώσει το μεγαλείο του κόσμου της. Κανένας. Και χωνέψετε το οσπου εν γλήορα, γιατί ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυρά, θα σας “κάψουμε”. Όσο εύκολα σας ανεβάζουμε τόσο εύκολα σας κατεβάζουμε.
Εμείς είμαστε η φλόγα που την κράτα ζωντανή και θα δίνουμε την ζωή μας για αυτήν.
ΑΙΩΝΙΑ.
Δ. Κ
