Η Ομόνοια στην Αρμενία αντιμετώπισε ένα πολύ δύσκολο αντίπαλο σε ένα παιχνίδι που είχε τις δικές του δυσκολίες και παγίδες. Η Ομόνοια προερχόταν από πεντάμηνη απόχη λόγω του κορωνοϊού. Η πρόκριση θα κρινόταν σε ένα παιχνίδι μόνο και μάλιστα αυτό θα γινόταν στην έδρα της αντιπάλου μας. Επίσης, σε ένα αγώνα για τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ τα κίνητρα όλων των παικτών είναι αυξημένα και γι αυτό δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια, όπως δείχνει και η βαριά ήττα της Αστάνα από τη Δυναμό Μπρεστ.
Επίσης, όπως πολύ εύστοχα σημείωναν όλο το προηγούμενο διάστημα αρκετοί αθλητικογράφοι στην Κύπρο, η Αραράτ είναι μια ομάδα που πήρε τα τελευταία δύο πρωταθλήματα στην χώρα της, πέρσι έφτασε μέχρι και τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λίγκ, έχει παίκτη που έπαιξε στην Πρέμιερ λιγκ, ήταν πιο έτοιμη από την Ομόνοια και έχει ένα φιλόδοξο Πρόεδρο που έχει περιουσία που ξεπερνά τα 4 δισεκατομμύρια και διαχειρίζεται πέραν των 100 επιχειρήσεων.
Απέναντι στην Αραράτ η Ομόνοια παρέταξε τους δύο ισχυρούς κεντρικούς αμυντικούς της, το Λάνγκ και το Λούφτνερ. Στα άκρα της άμυνα ήταν ο Χούμποτσαν μας και ο Λεζιακς μας. Στο κέντρο ήταν ο Αρχηγός μας και δίπλα του ο Βιτόλ. Πιο μπροστά, ήταν η ψυχή μας, ο Μαυρίας, ο Τιάγκο μας και ο Ντουρίς. Στην επίθεση, έπαιξε ο Κακουλλής μας. Κάτω από τα δοκάρια ξεκίνησε η αράχνη από τη Βραζιλία. Στην πάγκο ήταν ο Γάλλος παικταράς, ο βράχος Κούσουλος ο Λοϊζου, ο Τζιωνής, ο Κίκο, ο Παναγή ο Κυριακίδης και τα άλλα, «δικά» μας παιδιά.
Αν δεν κάνω λάθος, η βασική φιλοσοφία της ομάδας μας ήταν να μην κάνει το λάθος πίσω και κάποια στιγμή το γκολ θα ερχόταν. Όπερ και εγένετο. Η ομάδα μας ήταν συμπαγής πίσω και κράτησε το μηδέν παθητικό. Στο 70΄ μπήκε στο παιχνίδι ο Μποτέακ και από εκεί και πέρα, ήταν θέμα χρόνου να βγει ο «πράσινος αυτοματισμός» που θα ξεκλείδωνε την αντίπαλη άμυνα, όπως και έγινε: o Μποτέακ έδωσε κάθετη πάσα στον Τιάγκο στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας και ο τελευταίος πέτυχε το νικητήριο γκολ με ωραίο πλασέ.
Σε γενικές γραμμές, η Ομόνοια ήταν σοβαρή, είχε σθένος και έδειξε ότι ήταν αποφασισμένη να πάρει τη νίκη. Σε αντίθεση με την αντίπαλη ομάδα, η οποία δεν στηρίζεται από πολλούς οπαδούς στη χώρα της, οι δικοί μας παίκτες όλη την εβδομάδα πριν το παιχνίδι είχαν την συνεχή στήριξη του κόσμου τους. Τα πράσινα μηνύματα στήριξη και αγάπης που ερχόντουσαν απ’ όλα τα μέρη της Κύπρου, από την Πάφο, την Πόλη Χρυσοχού τον Πύργο Τυλληρίας μέχρι την Αγία Νάπα, τον Πρωταρά και το Παραλίμνι, καθώς και από πολλούς οπαδούς της Ομόνοιας που ήταν για διακοπές στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα ενισχυτικά και πιστεύω πως βοήθησαν τους παίκτες μας. Τα μηνύματα που στέλνονταν από τον Λαό προς του παίκτες μπορούν να συμπυκνωθούν στο εξής: παίξτε όπως ξέρετε και ότι και να γίνει θα είμαστε δίπλα σας. Omonia will never walk alone (ONWA)…
Πριν γίνει η κλήρωση, από την πλευρά της Αραράτ έβγαινε προς τα έξω η επιθυμία να κληρωθεί με την Ομόνοια. Όταν έγινε η κλήρωση, ο προπονητής της Αραράτ Καμπάνια ανέφερε ότι δεν το ενδιαφέρει ποιος είναι ο αντίπαλος του. Στην αντίπερα όχθη, ο δικός μας προπονητής στρώθηκε στη μελέτη για να μην αφήσει τίποτα στην τύχη και δεν υποτίμησε τον κίνδυνο.
Στο τέλος, ο κύριος Καμπάνια δεν άνοιξε σαμπάνια, η «πράσινη κορβέτα» επακούμβησε το εμπόδιο που είχε μπροστά της, για να μην της φράσσει το δρόμο, και έβαλε πλώρη για Πολωνία. Προηγουμένως όμως, θα γίνει μια στάση στην Πάφο για να ξοφληθούν κάποιες υποχρεώσεις που δημιουργήθηκαν πέρσι…
Κατερίνα Βασιλείου
