Το ότι η ομάδα μας διατηρεί το μηδέν παθητικό για ακόμη ένα αγώνα δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο Μιλόγεβιτς ποντάρει πολλά στην αμυντική λειτουργία της ομάδας και δουλεύει αρκετά πάνω της.
Η σωστή αμυντική λειτουργία της ομάδας ξεκινά κατ αρχήν από το δέσιμο Ρομαρίκ , Ρουνιέ που είναι παντού στην άμυνα. Στα άκρα της άμυνας είναι ακόμη πιο ενθαρρυντικά τα πράγματα, με το φαινόμενο Χαφέζ να διαπρέπει αλλά να βλέπουμε και ένα Καρλίτος να εγκλιματίζεται με το σύνολο σιγά σιγά και να δείχνει εξαιρετική θέληση για μπάλα.
Θεωρούμε όμως πως η αναγκαία συνθήκη για να κτίζεται η αμυντική λειτουργία κάθε ομάδας είναι η ομάδα να έχει τερματοφύλακα. Τερματοφύλακα που να εκπέμπει εμπιστοσύνη, που να μπορεί να λύνει τα πόδια και το μυαλό των αμυντικών στο να επικεντρώνονται στην κίνηση του αντιπάλου και όχι να διορθώνουν λάθη του τερματοφύλακα. Ο Κωνσταντίνος Παναγή δουλεύει πολύ και φαίνεται η διαφορά. Το ταλέντο του είναι δεδομένο. Κάποιες αδυναμίες που παρουσίασε την περσινή σεζόν, φέτος τις έχει ξεπεράσει κατά πολύ και σήμερα ναι νιώθουμε ασφάλεια που προσέχει τα γκολπόστ της ομάδας.
Μπορεί να μην κάνουμε συχνές αναφορές για τον Παναγή όμως σε κάθε παιχνίδι σχεδόν έχει και από μία-δύο καίριες αποκρούσεις που κρατάνε την ομάδα ζωντανή στην διεκδίκηση κάθε αγώνα.
Συγκεκριμένα με τον Απόλλωνα και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου αλλά και προχθές είχε από μία επέμβαση πολύ κρίσιμη και δύσκολη αντίστοιχα. Στον πρώτο αγώνα θυμόμαστε την φάση του 80′ στο τετ α τετ με τον Γκιέ αλλά και στο ματς του Τσιρείου προχθές πάλι στο 80′ την κεφαλιά του Στογιάνοβιτς.
Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική την ανανέωση του συμβολαίου του πριν λίγους μήνες από την διοίκηση για 5 χρόνια και αυτό αποδεικνύει την θέληση να επενδύσουμε στο ταλέντο του Παναγή αλλά και να διασφαλίσουμε ότι θα υπερασπίζεται τα δίχτυα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για πολλά χρόνια ένας εκπληκτικός τερματοφύλακας.
