Δεν έχουν απομείνει βαθμολογικοί στόχοι εδώ και καιρό στην ΟΜΟΝΟΙΑ, όμως σε κάθε ενδεχόμενο η ήττα δεν χωνεύεται.Πόσο μάλλον όταν είναι η 4η συνεχόμενη.
Όταν τρως 5άρα και η αντίδραση στον επόμενο αγώνα είναι 3άρα τότε κάτω υπό όποιαδήποτε δεδομένα δικαιολογημένα επικρατεί κατήφια και απογοήτευση στον Πράσινο Λαό.
Χωρίς ο Αναστασίου να είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος γί αυτό το αγωνιστικό χάλι εντούτοις είναι κουραστικό εβδομάδα με εβδομάδα οι δικαιολογίες για τις ήττες να κυμαίνονται μεταξύ κακής ποιότητας ρόστερ και πειραματισμών.
Στερούνται κινήτρου από τη μία και από την άλλη παρουσιάζουν μία αντιεπαγγελματική αδιαφορία οι παίκτες στο γήπεδο. Φαίνεται να έχει χαθεί για τα καλά η ηρεμία στα αποδυτήρια. Χθες που ο κόσμος ήταν λιγοστός στο γήπεδο, οι φωνές του Αναστασίου ακούγονταν ξεκάρα. Το φωναχτό wake up ήταν μονίμως στα χείλη του Αναστασίου για όλο το 90λεπτο.
Δεν θέλουμε να σχολιάσουμε τίποτα αγωνιστικά για το πλάνο. Το πάλαιψε ο προπονητής μέχρι το τέλος. Μέχρι και για το ποιος έπρεπε να πάει για κεφαλιά σε σέντρα αλλά και για το που να πασάρει ο παίκτης ακούγαμε από τον πάγκο. Αυτό υποδηλώνει πως η ομάδα δεν έχει ταυτότητα και δεν έχει καμία χημεία.
Χωρίς να αμφισβητούμε τις γνώσεις και ικανότητες του κύριου Αναστασίου, διερωτόμαστε αν αυτή η εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μπορεί να αποτελέσει βάση για κτίσιμο ομάδας τη νέα σεζόν.
Θα τολμήσουμε να πούμε πως με αυτά τα δεδομένα, μόνο από θαύμα μπορεί να κτιστεί ένας υγειές κορμός από τη νέα σεζόν. Ακόμη και εκεί που μπορεί να μην φταίει για κάποια αρνητικά αποτελέσματα ο Αναστασίου, εντούτοις είναι επόμενο να την πληρώσει με την πρώτη στραβή.
Όλο αυτό που συμβαίνει τώρα μπορεί να είναι καμπανάκι αφύπνισης. Ας το λάβουν καλά υπόψην όλοι όσοι έχουν την ευθύνη για τον προγραμματισμό της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
