Το συγκεκριμένο γνωμικό ανήκει σε κάποιο Αμερικανό ψυχολόγο και ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση που βιώνει εδώ και αρκετό καιρό η ΟΜΟΝΟΙΑ. Για να προλάβω τυχόν αυθαίρετα συμπεράσματα απευθύνομαι προς πάσα κατεύθυνση. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Εδώ και χρόνια έχουμε εξαντλήσει απελπιστικά τις αναφορές σε λάθη, παραλείψεις, ακόμα και εγκλήματα των εμπλεκομένων στις διοικήσεις και ποδοσφαιρικά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Κριτική πάνω στην κριτική, λόγια, λόγια, λόγια. Συνθήματα εύηχα, άλλοτε κατά προπονητών, άλλοτε κατά παικτών, κατά διοικήσεων, παραγόντων, φιλάθλων και ούτε καθεξής. Και πάλι για να μην προκαταλάβω απόψεις, τις περισσότερες φορές οι εκφραζόμενες απόψεις ήταν ορθές. Ή καλύτερα θα ήταν ορθές αν σε αυτό το πνεύμα της κριτικής υπήρχε χώρος και για αυτοκριτική.
Προβληματιστήκαμε ποτέ αν η στάση του καθενός μας διόγκωνε το εκάστοτε πρόβλημα; Δεν θέλω να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, καθώς θέλω να αποφύγω τον κίνδυνο κάποιοι να νιώσουν δικαίωση ξεχνώντας για ακόμη μια φορά την αυτοκριτική.
Μετά την διόγκωση του οικονομικού προβλήματος οι πληγές στο σώμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν επουλώνονται. Δεν υπάρχει η διάθεση από όλους για επούλωση. Μηδενισμός είναι η λέξη που κυριαρχεί. Και το πιο μικρό το αντιμετωπίζουμε σαν καρφί, και εμείς το μόνο που κρατάμε είναι ένα σφυρί. Και καρφώνουμε βαθιά ανοίγοντας και άλλες πληγές. Για όλα πόλεμος. Πόλεμος διαδικτυακός, πόλεμος βρισιών, πόλεμος ανακοινώσεων, σπασμωδικές κινήσεις, αποκλεισμός ανθρώπων και ιδεών. Από λύσεις όμως ΤΙΠΟΤΑ. Όπως λέει όμως ένα άλλο απόφθεγμα : «Αν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε σίγουρα είσαι μέρος του προβλήματος…»
Ξεγράψαμε ακόμη και τα πολύ βασικά και αυτό πονάει περισσότερο από κάθε αποτυχία ποδοσφαιρική. Το 1948 επιλέχθηκε η λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ δηλώνοντας την αντίθεση μας με το διχασμό και τη διάσπαση. Βλέπεται κανονικά ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε άλλη πάστα ανθρώπων από την εικόνα που παρουσιάζουμε σήμερα.
Το κλειδί της οριστικής επίλυσης των προβλημάτων της ομάδας μας βρίσκεται πίσω από μία λέξη. ΕΝΟΤΗΤΑ… Μόνο έτσι υπάρχει μία ελπίδα να σώσουμε αυτό το μοναδικό οικοδόμημα που κτίστηκε με πείσμα και αίμα κόντρα στους καιρούς. Το χρωστάμε στους πρωτεργάτες του 1948…
Και η ενότητα για να επέλθει χρειάζεται πρώτα και κύρια να κάνουν άπαντες την αυτοκριτίκη τους και μετά ας ακολουθήσει και η κριτική! Αυτοκριτική από όλα τα μέλη του Δ.Σ μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο της ομάδας μας! Όλοι όσοι δηλαδή αποτελούν την οικογένεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ!
