Η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην ΟΜΟΝΟΙΑ είναι με μία λέξη … τραγική. Η θέση (και δεν εννοούμε βαθμολογικά) στην οποία βρισκόμαστε τώρα έχει την σφραγίδα του Σταύρου Παπασταύρου.
Δε θα μπούμε στη διαδικασία να εξετάασουμε αν η παρουσία του στην ΟΜΟΝΟΙΑ χαρακτηρίζεται επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Αυτό που τη χαρακτηρίζει και μπορούμε να το πούμε με σιγουρία είναι ΑΣΤΑΘΗΣ. Ο κύριος Παπασταύρου μέσα σε 5 χρόνια κατάφερε, να φέρει τα πάνω κάτω τουλάχιστον δύο φορές. Πέρσι με την τραγική επιλογή του να μπει σε συζητήσεις με τον κ.Τζον Χριστοδούλου για πιθανή πώληση της ΟΜΟΝΟΙΑ, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την τραγική χρονιά. Φέτος, μετά που μας “έπεισε” πως πλέον όλα είναι καλά και αφοσοιώνεται πλήρως στην ΟΜΟΝΟΙΑ, αφήνοντας πίσω το σοβαρό λάθος με τον κ.Τζον, ήρθε να μας διαψεύσει φέρνοντας στην επιφάνεια νέο πρόβλημα, αυτό της συμφωνίας με το Σωματείο.
Δεν θα εξετάσουμε τους όρους που θέτει και ποια πλευρά έχει δίκαιο, αν και κάποιοι όροι που έφτασαν στα αυτία μας είναι επιεικώς ανεκδιήγητοι, αλλά θα κρίνουμε τη στάση που κρατά τους τελευταίους μήνες. Εδώ και λίγους μήνες βλέπουμε μια απάθεια, μια εκκωφαντική σιωπή αλλά το πιο ανησυχητικό ότι βλέπουμε να λειτουργά εκδικητικά ώστε να κερδίσει τους όρους που ζητά.
Όλα αυτά τον καθιστούν στα μάτια μας αναξιόπιστο και επικίνδυνο αφού πλέον δε μπορούμε να τον εμπιστευτούμε. Κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί πως και στο σενάριο που υπάρξει συμφωνία, ότι ο κ.Παπασταύρου δεν θα ανακαλύψει κάτι άλλο για να ταρακουνήσει και πάλι το πράσινο οικοδόμημα.
Υ.Γ: Άμοιροι ευθυνών δεν είναι ούτε αυτοί που διαπραγματεύτηκαν με τον κ.Παπασταύρου και μας τον παρουσίσαν ως έναν άνθρωπο αξιόπιστο. Το ελάχιστο που χουν να κάνουν είναι βγουν και να μιλήσουν στον Πράσινο Λαό ο οποίος ψάχνει απαντήσεις και απαντήσεις δεν βρίσκει.
