Έγιναν δύο φάσεις στο χτεσινό παιχνίδι με τη Σαλαμίνα που θα με βοηθήσουν ως παραδείγματα στην ανάλυση που θέλω να κάνω για το ρόστερ της ομάδας , τις ελλείψεις του και τον τρόπο με τον οποίο ο προπονητής το αξιοποιεί , αλλά και το πρωτόγνωρο για τον προπονητή μειονέκτημα της έλλειψης ουσιαστικού και ωφέλιμου χρόνου εξ αιτίας της συμμετοχής στην ευρώπη . Η πρώτη φάση είναι στο 24’ του α’ ημιχρόνου και η δεύτερη στο 64’ (β’ μέρος) . Και στις δύο φάσεις φαίνεται πεντακάθαρα ότι έγινε επιτέλους (πιθανόν στη διακοπή του πρωταθλήματος) κάποια δουλειά σε αυτό που γενικά ονομάζουμε «αυτοματισμοί». Δείτε αν θέλετε τις φάσεις και θα το διαπιστώσετε. Και οι δύο φάσεις αποδεικνύουν ότι ο Μπεργκ όταν βρει την πολυτέλεια του χρόνου , προσπαθεί να δουλέψει και να βάλει στο παιχνίδι στοιχεία που θα «ανοίξουν» τις αντίπαλες άμυνες . Αλλά δείχνουν και κάτι άλλο . Ότι στο ρόστερ υπάρχουν χτυπητές ελλείψεις . Θα τα δούμε αναλυτικά πιο κάτω.
Το πρώτο ζήτημα είναι το εξής: έχει φέτος ο Μπεργκ στη διάθεσή του ωφέλιμο χρόνο για να δουλέψει την ομάδα με τρόπο τέτοιο , ώστε να μπορεί να χτυπήσει και τα ευρωπαικά παιχνίδια και το πρωτάθλημα ; Η θέση μου είναι πως δεν τον έχει . Πιο αναλυτικά : ο μεγάλος στόχος που τέθηκε (δικαίως) το καλοκαίρι , ήταν η είσοδος σε ευρωπαικό όμιλο . Το ήθελε διακαώς η διοίκηση για οικονομικούς και άλλους λόγους , το ήθελαν διακαώς οι παίχτες ως ηθική επιβράβευση , το ήθελε διακαώς ο κόσμος για λόγους γοήτρου και περηφάνειας . Συνεπώς , όλο το καλοκαίρι η ομάδα είχε στη δουλειά της σαφή προσανατολισμό , την είσοδο σε ευρωπαικό όμιλο . Λογικό λοιπόν ήταν η δουλειά να προσαρμοστεί στις ανάγκες των παιχνιδιών στην ευρώπη , που είναι εντελώς διαφορετικές από τις ανάγκες ενός παιχνιδιού πρωταθλήματος όπου η Ομόνοια ξεκινά ως το απόλυτο φαβορί και ο αντίπαλος υιοθετεί συντηρητική τακτική . Πάμε τώρα να δούμε αν από τότε που άρχισε το πρωτάθλημα ως τώρα , είχε το χρόνο να δουλέψει όπως θα αναμέναμε . Ο φίλαθλος θεωρεί πως για τους προπονητές των ομάδων που συμμετέχουν σε ευρωπαικό όμιλο το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κόπωση . Κάνει λάθος . Το μεγαλύτερο πρόβλημα για αυτούς τους προπονητές είναι πως δεν μπορούν να προπονήσουν την ομάδα τους όπως θα ήθελαν. Για καθαρά πρακτικούς λόγους . Αυτοί που παίζουν την Πέμπτη στην Ευρώπη , την Τετάρτη το βράδυ κάνουν μια χαλαρή προπόνηση . Την Παρασκευή έχουν αποκατάσταση . Αυτοί που αγωνίζονται Κυριακή στο πρωτάθλημα , το Σάββατο προπονούνται χαλαρά και τη Δευτέρα έχουν αποκατάσταση . Ο προπονητής καταλήγει να έχει δύο γκρουπ που δουλεύουν ανεξάρτητα και στην καλύτερη περίπτωση γίνεται μια συντήρηση της φυσικής τους κατάστασης . Είναι πολύ δύσκολο υπό τις συνθήκες αυτές να προσθέσεις στοιχεία , που σε άλλες συνθήκες (είτε σε μια νορμάλ καλοκαιρινή προετοιμασία είτε σε μια κανονική εβδομάδα) θα μπορούσες να προσθέσεις (αυτοματισμοί , στατικές φάσεις κλπ). Οι δύο φάσεις στο χτεσινό παιχνίδι που ανέφερα στον πρόλογο , αποδεικνύουν πως μόλις βρέθηκε λίγος χρόνος χωρίς υποχρεώσεις η ομάδα δούλεψε και ενέταξε στο παιχνίδι κάποια έστω στοιχεία «αυτοματισμού» .
Ένα δεύτερο ζήτημα : πέρα από την ιδιομορφία λόγω της ευρώπης , είναι η φετινή κούρσα πρωταθλήματος ίδια με την περσινή ; Η απάντηση είναι όχι και η εξήγηση είναι απλή . Φέτος η Ομόνοια μπήκε στην κούρσα ως φαβορί , ως ο ισχυρότερος διεκδικητής . Οι αντίπαλοι δεν είναι απλώς υποψιασμένοι , είναι πλέον βέβαιοι ότι θα αντιμετωπίσουν ένα ισχυρό σύνολο , μας ξέρουν καλά . Συνεπώς , επιλέγουν πιο συντηρητική τακτική , ξέρουν τι να προσέξουν διότι μας έχουν μελετήσει και γνωρίζουν όλα τα δυνατά χαρτιά μας αλλά και τα αδύναμα σημεία μας . Δεν μας αφήνουν ανοιχτούς χώρους , μας αφαιρούν όποιο πλεονέκτημα αιφνιδιασμού θα μπορούσαμε να εμφανίσουμε , εστιάζουν στη γρήγορη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση και μας χτυπούν σε κόντρα επιθέσεις . Η δουλειά της Ομόνοιας φέτος , είναι πολύ πιο δύσκολη από την αντίστοιχη της περσινής χρονιάς . Τα φετινά παιχνίδια αναδεικνύουν τις ελλείψεις που έχουμε όταν καλούμαστε να διασπάσουμε πολυπρόσωπες διατάξεις σε μικρό χώρο και τονίζουν τις ελλείψεις που έχουμε ανασταλτικά . Στο πρώτο γκολ που δεχόμαστε χτες από τη Σαλαμίνα , δεν είναι μόνο ο Λέζιακς που κάνει κακή ανάγνωση της φάσης . Ο Βίτορ κάνει επίσης κακή εκτίμηση της κατάστασης και μπαίνει μαζί με τους αμυντικούς στην περιοχή , τη στιγμή που η Σαλαμίνα έχει στο κουτί έναν μόνο επιθετικό . Το αποτέλεσμα είναι να μείνει αμαρκάριστος ο παίχτης που τελικά σκόραρε στο όριο της περιοχής . Ένα λάθος που δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά , άρα έχει να κάνει με την ποιότητα της μεσαίας γραμμής και όχι με τη συγκυρία .
Το τρίτο ζήτημα είναι οι ελλείψεις που έχουμε στο ρόστερ. Εστιάζω πάντα στο στόχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος και με αυτόν ως γνώμονα θα αναφέρω ποιες είναι κατά τη γνώμη μου οι ελλείψεις του φετινού ρόστερ.
- Σέντερ-φορ .
Ο Ντούρις δεν έδειξε ακόμα ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας , ενώ ο Κακουλλής είναι ακόμα πολύ άγουρος ώστε να στηριχτεί η ομάδα σε αυτόν . Οι χαμένες ευκαιρίες είναι πολλές , αν είχαν αξιοποιηθεί οι μισές από αυτές όλα θα ήταν διαφορετικά σήμερα.
- Δεκάρι .
Αναφέρομαι στον παίχτη που στη διάταξη 4 2 3 1 παίζει πίσω από τον φορ . Ο Μπεργκ δείχνει να προτιμά για τη θέση τον Παπουλή . Ο Παπουλής είναι γρήγορος , εκρηκτικός , καλός στο συνδυαστικό παιχνίδι , ικανός στο 1v1 αλλά του λείπει ένα σημαντικό στοιχείο : η περιφερειακή όραση που πρέπει να έχει ο παίκτης που θα δώσει την τελική πάσα . Δείτε αν θέλετε τη φάση στο 64’ λεπτό που ανέφερα στον πρόλογο. Ο Ντούρις κάνει διαγώνια κίνηση και τραβάει τον αμυντικό , ο Τιάγκο κινείται (αυτοματισμός) κάθετα στον χώρο που ελευθερώνεται , αλλά ο Παπουλής αντί να πασάρει στον Τιάγκο έδωσε τη μπάλα στον Ντούρις . Η εξήγηση είναι νομίζω απλή , ο Παπουλής δεν έχει είτε έμφυτη είτε επίκτητη την ικανότητα περιφερειακής όρασης . Αυτήν που, για να γίνω συγκεκριμένος , είχε ο Νούνο Ασίζ , αυτήν που ενδεχομένως έχει ο Τιάγκο ή ίσως και ο Λοίζου . Προσωπική μου άποψη , ο Μπεργκ χρειάζεται να αναθεωρήσει ως προς το ποιος θα είναι ο παίκτης που θα επιφορτίζεται με το ρόλο του δεκαριού και ποιος αυτός που θα γίνεται δεύτερος φορ . Οι ευθύνες του φετινού σχεδιασμού εντοπίζονται στο γεγονός πως ενώ αποφασίστηκε να λυθεί το συμβόλαιο του Ορτέγκα (ναι ήταν αργός , αλλά είχε τα στοιχεία που συζητάμε και στο πρωτάθλημα θα ήταν χρήσιμος) δεν ήρθε κάποιος πιο ολοκληρωμένος για να καλύψει το ρόλο .
- Εξτρέμ .
Ο Τιάγκο σίγουρα δεν είναι εξτρέμ (δεν είναι ικανός στο 1v1 , δεν είναι αρκετά εκρηκτικός ούτε αρκετά ταχύς) , ο Μπεργκ σωστά τον χρησιμοποιεί μεν αριστερά αλλά με εντολές να συγκλίνει κοντά στο δεκάρι και πίσω από φορ . Ο Τζιωνής έχει στοιχεία που του επιτρέπουν να παίξει ως αριστερό εξτρέμ και σε παιχνίδια όπως το χτεσινό θα έπρεπε να πάρει πιο πολύ χρόνο . Στα δεξιά ο Μποτεάκ χρησιμοποιείται ως εξτρέμ από τον Μπεργκ και έχει τα απαραίτητα στοιχεία . Αλλά σε αυτήν την επιλογή υπάρχει μια ένσταση . Ο Μποτεάκ παίζει ως δεξί εξτρέμ με ανάποδο πόδι . Σε παιχνίδια όπου καίγεσαι για γκολ και ο αντίπαλος αμύνεται με 10 παίκτες στα όρια της περιοχής του , πόσο αποτελεσματικό είναι ρεαλιστικά μιλώντας να έχεις ένα εξτρέμ με ανάποδο πόδι ; Οι προπονητές σε παγκόσμια κλίμακα κοπιάρουν νεωτερισμούς αβασάνιστα , ένας τέτοιος είναι και οι ακραίοι με ανάποδο πόδι . Αν έχω τον Άριεν Ρόμπεν ή τον Μαρέζ της City που ντριμπλάρουν 3 παίκτες σε 2 τετραγωνικά μέτρα και βρίσκουν χώρο να σουτάρουν και μάλιστα συνήθως σκοράρουν , την κατανοώ την επιλογή . Αν όμως δεν έχεις έναν τέτοιο παίκτη , τι θα σου δώσει αυτή η επιλογή σε ένα παιχνίδι που δεν υπάρχουν χώροι ; Εξαιρετικός ο Μποτεάκ , αλλά Μάρεζ ή Ρόμπεν δεν είναι . Η ομάδα ιδανικά θα ήθελε έναν εξτρέμ με δεξί πόδι και δυστυχώς ο Ασάντε που ήρθε δεν είναι τέτοιος , του λείπει η ικανότητα στο 1v1. Συνοψίζοντας , η ομάδα δεν έχει ούτε καθαρό αριστερό εξτρέμ (υπό συνθήκη είναι τέτοιος ο Τζιωνής) ούτε δεξί εξτρέμ. Σε παιχνίδια που η κατοχή είναι 50%-50% , αυτοί που υπάρχουν φτάνουν και περισσεύουν. Σε παιχνίδια όπου έχεις κατοχή 75% (άρα ο αντίπαλος περιμένει αμυνόμενος) , η έλλειψη είναι περισσότερο από εμφανής .
- Αριστερό μπακ με επιθετικά χαρακτηριστικά .
Όλη η αριστερή πλευρά , από τα όρια της περιοχής μας μέχρι το φτερό , έχει δοθεί (απουσία αριστερού εξτρέμ) στον Λέζιακς . Το πρόβλημα είναι πως ο Λέζιακς (δεν αμφισβητείται η αξία και η προσφορά του) , είναι ένα βαρύ κορμί ικανός μεν να παίξει και επιθετικά (έχει πολύ καλό πόδι) , αλλά για να το κάνει αυτό χρειάζεται χώρο . Σε συνθήκες όπου μαρκάρεται στενά και οι χώροι είναι μικροί , δεν έχει την ευελιξία και την ικανότητα να λειτουργήσει ως «υπό συνθήκη εξτρέμ». Είναι μάταιο σε παιχνίδια όπως το χτεσινό με τη Σαλαμίνα να περιμένει ο Μπεργκ από τον συγκεκριμένο παίκτη να «τρυπήσει» την αντίπαλη άμυνα από αριστερά . Το λάθος που έγινε στον σχεδιασμό του καλοκαιριού είναι πως ο παίκτης που ήρθε (Κίκο) έχει χαρακτηριστικά που δεν συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά του Λέζιακς , δηλαδή η ομάδα ήθελε έναν πιο επιθετικό αριστερό μπακ με έκρηξη και ικανό στο 1v1 για να πλαισιώσει τον Λέζιακς και να συμπληρώσει τις ελλείψεις του. Ο παίχτης που ήρθε δεν έχει αυτά τα στοιχεία , έχει ένα εξαιρετικό πόδι αλλά μέχρι εκεί .
- Χαφ που να μπαίνουν στην αντίπαλη περιοχή.
Η ομάδα πρέπει να βρει τουλάχιστον έναν ολοκληρωμένο χαφ. Κάποιον δηλαδή που εκτός από τεχνικές αρετές και ανασταλτικές ικανότητες , να μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή ως κρυφός φορ και να σκοράρει . Σε παιχνίδια κλειστά , το στοιχείο αυτό είναι απαραίτητο , ο παίχτης αυτός συνήθως μένει αμαρκάριστος και αν είναι ικανός και στο ψηλό παιχνίδι , τα πράγματα απλοποιούνται .
Καταλήγοντας , θεωρώ πως όταν τελειώσουν οι υποχρεώσεις στην Ευρώπη , η ομάδα θα αρχίσει να δουλεύει κανονικά και θα βελτιωθεί .
Το πρόβλημα στο σκοράρισμα θα επιλυθεί είτε όταν έρθει ένας καλύτερος επιθετικός , είτε όταν ο Μπεργκ βρει τον ωφέλιμο χρόνο να δουλέψει όπως πρέπει με την ομάδα και αρχίσουμε επιτέλους να βλέπουμε στο γήπεδο ευκαιρίες με πρωταγωνιστές παίχτες από τη μεσαία γραμμή και τις στατικές φάσεις να αξιοποιούνται .
Έως τότε , αν ήμουν στη θέση του Νορβηγού , θα εξέταζα την αξιοποίηση του Τιάγκο και του Λοίζου ως δεκάρι , τη χρησιμοποίηση (σε κάποια παιχνίδια) του Μποτεάκ ως αριστερού εξτρέμ , θα εστίαζα στην εξέλιξη του Τζιωνή ως αριστερού εξτρέμ , θα δοκίμαζα τον Παπουλή ως καθαρό φορ ή ως δεξί εξτρέμ σε κάποιες περιπτώσεις , θα μονιμοποιούσα τον Σειχού ως αμυντικό χαφ και θα επανεξέταζα το θέμα του Μαυρία ο οποίος δεξιά μπορεί να δώσει λύσεις .
Φοίβος Αριστόβουλος
