Οι σειρήνες της προηγούμενης ισοπαλίας της ομάδας μας φαίνεται να μην ήχησαν. Άλλη μία ευκαιρία ανόδου στον βαθμολογικό πίνακα μένει ανεκμετάλλευτη.
Σε γενικές γραμμές η ομάδα μας είχε ανούσια κατοχή της μπάλας καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Στο πρώτο μέρος του αγώνα η ΟΜΟΝΟΙΑ έλεγχε το ρυθμό του παιχνιδιού με εξαίρεση κάποια πεντάλεπτα που το πάνω χέρι είχε η ΑΕΛ χωρίς να γίνει όμως επικίνδυνη σε κανένα σημείο. Απο 4 τελικές προσπάθειες είχε η κάθε ομάδα στο πρώτο ημίχρονο. Σε μία από αυτές το δοκάρι στάθηκε η αιτία για να μην προηγηθούμε με τον Σκέμπρι καθώς και στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου που και πάλι ο Σκέπρι αστόχησε από τα 2 μέτρα.
Στο δεύτερο μέρος μας έλειπε και πάλι το πάθος. Μουδιασμένοι κουράζαμε την μπάλα χωρίς να πιέσουμε την ΑΕΛ για να πάρουμε κεφάλι στο σκορ. Το παιχνίδι πήρε άσχημη τροπή μετά από κίτρινη που δέχτηκε ο Γκουλόν σε φαουλ στο κέντρο του γηπέδου και έχασε εντελώς την συγκέντρωση του στο αγωνιστικό κομμάτι. Απόρροια αυτού ήταν το τραγικό αμυντικό λάθος του Γκουλόν στο επόμενο λεπτό που κόστισε με το γκολ της ΑΕΛ. Από εκεί και πέρα έμενε μόνο ένα εικοσάλεπτο για αντίδραση. Ο διαιτητής του αγώνα μας έκοψε εντελώς τα φτερά με τον καταλογισμό ενός αμφισβητούμενου έως και ανύπαρκτου πέναλτυ υπέρ της ΑΕΛ. Το 2-0 επήλθε και εκεί φάνηκε να γράφεται ο επίλογος της αναμέτρησης. Και όμως μια άλλη ΟΜΟΝΟΙΑ παθιασμένη κυνήγησε ακόμη και για 10 λεπτά την ισοφάριση. Η αποβολή του Σιέλη βοήθησε. Η μείωση του σκορ ήρθε άμεσα. Στις καθυστερήσεις δεν καταλογίστηκε πέναλτυ υπέρ της ομάδας μας σε καθαρή χρήση χεριού από παίκτη της ΑΕΛ στη περιοχή και έτσι η ήττα επισφραγίστηκε.
Δυστυχώς η αφύπνιση άργησε 85 λεπτά μετά που είχε κριθεί η έκβαση του παιχνιδιού…
