Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη ενός αγώνα όποια κι αν είναι τα δεδομένα. Όμως, υπάρχει κανείς που αμφισβητεί ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν πιο κοντά στη νίκη με την εμφάνισή της στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στην ΑΕΛ; Μάλλον όχι.
Η παρουσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο πρώτο ημίχρονο ήταν ίσως η καλύτερη φετινή. Με κατοχή και γρήγορη ανάπτυξη έφτανε με ευκολία στην αντίπαλη περιοχή, δημιούργησε ευκαιρίες, απλώς ήταν ατυχη σε συνδυασμό με τις σωτήριες επεμβάσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πήγε με θάρρος και αποφασιστικότητα στην έδρα της ΑΕΛ, επέβαλε τον ρυθμό της και επιβλήθηκε. Τώρα, μετά την αποβολή άλλαξαν οι ισορροπίες, όμως κράτησε σχετικά εύκολα το μηδέν στην άμυνα, ενώ με λίγη τύχη και ευστοχία θα μπορούσε να πάρει και το «διπλό».
Αυτό που προβλημάτισε και δεν είναι η πρώτη φορά, είναι τα ατομικά λάθη στην άμυνα και δεν ήταν μόνο στη φάση της αποβολής. Στη συγκεκριμένη φάση, πέρα από την κακό μαρκάρισμα του Σιπριάνο, ήταν και η κακή αμυντική συμπεριφορά. Γιατί ο αντίπαλος τερματοφύλακας έπαιξε γρήγορα και άφησε εκτεθειμένη την άμυνά μας. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πλήρωσε την αργή επιστροφή.
Κρίμα, γιατί όπως εξελισσόταν το παιχνίδι η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειχνε να ήταν σε θέση να φύγει νικήτρια. Κρίμα γιατί για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι εκτός έδρας, ενώ είχε το πάνω χέρι, δεν πήρε τη νικη, μέτρησε ισάριθμες ισοπαλίες. Είναι κάτι που θα πρέπει να δει ο Αυγουστή με τους παίκτες του για να μην επαναληφθεί. Επίσης, το γεγονός ότι με μένει με αριθμητικό μειονέκτημα για άλλο ένα ματς είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει.
