Είναι καιρός να αποδεχθούμε ότι αυτές είναι οι φετινές δυνατότητες της ομάδας μας και να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα πράγματα. Άντε να παλέψει για την τέταρτη θέση, παρόλο που και ο Απόλλωνας δείχνει μεγαλύτερη σταθερότητα και ποιότητα, γεγονός που κάνει δύσκολη την προσπάθεια.
Η Ομόνοια για να σώσει την σεζόν έχει ως ελπίδα της το κύπελλο. Εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί. Είναι με το ενάμισι πόδι στα ημιτελικά. Ας κάνει την υπέρβαση να φθάσει στον τελικό και εκεί όλα γίνονται. Μόνο με την κατάκτηση του κυπέλλου θα μπορέσει να δηλώσει παρούσα στην Ευρώπη, γιατί θαύματα μέσω πρωταθλήματος δύσκολα μπορεί να γίνουν.
Οι αδυναμίες και τα κενά που παρουσιάζει η ομάδα στην τρέχουσα σεζόν έχουν χωνευτεί από καιρό. Εκείνο που ο κόσμος δεν μπορεί να αποδεχθεί είναι την έλλειψη θέλησης και πάθους, δύναμης και τσαμπουκά, σ’ ένα ματς που οι ποδοσφαιριστές έπρεπε να μασάνε σίδερα.
Χαλαρότητα στον μέγιστο βαθμό. Λες και παίζαμε ένα αδιάφορο ματς. Καμιά αντίδραση, πείσμα για μείωση στο σκορ και διεκδίκηση βαθμολογικού κέρδους. Τι σημαίνει αυτό; Κάκιστη νοοτροπία, μη σωστή προετοιμασία για τη σημασία του ντέρμπι. Η ευθύνη πέρα από τους ποδοσφαιριστές, βαραίνει την τεχνική ηγεσία, αλλά και τον περίγυρο. Όσους είναι καθημερινά κοντά στην ομάδα, εφορία, μέλη της διοίκησης.
Πού πας με τέτοια μυαλά. Και είπαμε, οι δυνατότητες είναι το ένα, το πάθος είναι το άλλο. Ο Αποέλ χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο αξιοποίησε δυο ευκαιρίες εκμεταλλευόμενος τα κενά της Ομόνοιας στα δυο άκρα και «καθάρισε» το ματς. Πιο εύκολα δεν θα το περίμεναν.
Ή αλλάζεις νοοτροπία ή κάνεις άλλο ένα πισωγύρισμα. Η ευθύνη γι’ αυτό είναι στη διοίκηση που θα πρέπει να μεταφέρει σε προπονητή και παίκτες ότι η Ομόνοια είναι μεγάλη ομάδα.
Επίσης, θέτεις εξ αρχής τον διαχρονικό στόχο του συλλόγου, την κατάκτηση του πρωταθλήματος και δεν κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείς νοοτροπία νικητή και γνωρίζουν όλοι ότι δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα άλλα πέρα από τον τίτλο. Τώρα είναι πια αργά.
