Ο Τζον Κάρβερ ξεκίνησε με σχήμα 4-4-2 με τους Μαρκάσα και Καρλίτος να καλύπτουν τα 2 άκρα της άμυνας και αμυντικό δίδυμο τους Όρσουλιτς και Παντελιάδη. Στον χώρο του κέντρου Φλορέσκου και Φυλακτού, με τους Αγκάγιεφ και Κλέιτον να καλύπτουν το δεξί και αριστερό άκρο αντίστοιχα, ενώ επιθετικό δίδυμο Σέρινταν με Ντάρμπισιρ.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν η 1η ομάδα που έχασε την πρώτη σπουδαία ευκαιρία με τον Ντάρμπισιρ να σημαδεύει το δεξί κάθετο δοκάρι. Το παιχνίδι κύλησε σε ρηχά νερά με τις δύο ομάδες να μην βρίσκουν ρυθμό, όμως με την Μπειτάρ όσο περνούσε η ώρα να αναλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες στο παιχνίδι και έπειτα από σοβαρά λάθη στην άμυνα μας δημιούργησε κάποιες ευκαιρίες.
Στο 2ο ημίχρονο ο Τζον Κάρβερ μετέτρεψε το σχήμα του σε 4-2-3-1 με τον Σέρινταν να μεταφέρετε στο αριστερό άκρο της επίθεσης και ο Κλέιτον πίσω από τον μοναδικό προωθημένο Ντάρμπισιρ. Η Μπειτάρ συνέχισε να διατηρεί τον έλεγχο του παιχνιδιού χωρίς όμως την μεγάλη ευκαιρία, σε αντίθεση με την Ομόνοια η οποία και πάλι σημάδεψε το δοκάρι μετά από την απευθείας εκτέλεση φάουλ του Παντελιάδη. Στο 71′ σε μια αντεπίθεση της Μπειτάρ κατάφερε να πετύχει το μοναδικό γκολ του αγώνα.
Συνοπτικά η ομάδα μας υστερεί στην δημιουργία παιχνιδιού με τους Φυλακτού και Φλορέσκου να μην αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, ενώ ο Κλέιτον έδειχνε να μην είναι έτοιμος για φουλ 90λεπτο. Η άμυνα μας για ακόμα μια φορά έδειξε σοβαρές αδυναμίες οι οποίες μας στοίχισαν στην φάση του γκολ.
Ο Τζον Κάρβερ θα χρειαστεί να αλλάξει πολλά αν θέλουμε σε μια βδομάδα να πάρουμε την πρόκριση. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Μπειτάρ η οποία δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο, όμως έχει να φοβάται από τον κακό της εαυτό.
