Ο νέος πόλεμος που ξέσπασε από χθες βράδυ στο οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν μας παραξενεύει δυστυχώς καθόλου. Δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Το πράσινο οικοδόμημα εδώ και μια 20ετία ζει με τριγμούς.
Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε! Έχει σημασία όμως πλέον;
Ακόμα και μετά το 2018 που ζήσαμε την διάσπαση μέσα στο πετσί μας, τίποτα δεν άλλαξε! Μην σας πούμε τα πράγματα έγιναν και χειρότερα!
Από την μια βλέπουμε μια μερίδα οπαδών που με το παραμικρό “πυροβολούν” ότι κάνει αυτή η Διοίκηση, και από την άλλη βλέπουμε μια Διοίκηση η οποία χειρίζεται κάποια θέματα που αφορούν το οργανωμένο οπαδικό κίνημα με μεγάλη ανασφάλεια.
Δεν είναι λύση ούτε τα σπαγορεύτικα σε οπαδούς, δεν είναι λύση όμως ούτε τα έκτροπα και οι εντάσεις πάνω στην κερκίδα!
Χρειάζονται να γίνουν πάρα πολλά για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Το πιο σημαντικό να ξεχωρίσει ο καθένας τον ρόλο του σε αυτή την ιστορία. Αρκετός κόσμος που ζούσε παθολογικά για την ΟΜΟΝΟΙΑ, ξενερώνει, απομακρύνεται, αποστασιοποιείται. Και στο τέλος θα μείνουν μόνοι τους κάποιοι να σφάζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η διοίκηση να βάζει απαγορεύτικα και κάποια οργανωμένα σύνολα να βγάζουν ανακοινώσεις κατά του Παπασταύρου και του Γρηγόρη.
