Το “αιώνιο” αποτελεί σίγουρα το χάιλαϊτ του κυπριακού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Έστω και αν τα τελευταία αρκετά χρόνια, το “ποδοσφαιρικό κατεστημένο” στην Κύπρο, δεν άφησε και πολλά παιχνίδια να παιχτούν στα ίσα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι την ερχόμενη Κυριακή το πρωί, δεν θα αλλάξει κάτι από την ζωή μας, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του παιχνιδιού του Σαββάτου. Τα ίδια προβλήματα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, τις ίδιες σκοτούρες, τις ίδιες προκλήσεις.
Το μόνο που θα αλλάξει, είναι η ψυχολογία μας. Μια νίκη (ιδιαίτερα μετά από τόσα χρόνια), θα μας δώσει άλλο αέρα, άλλη προοπτική. Μια ενδεχόμενη ήττα, θα έχει τα γνωστά συμπτώματα…
Τι είναι όμως αυτό που κάνει το παιχνίδι αυτό, τόσο ξεχωριστό; Η κοινωνία μας έχει προχωρήσει… Το χάσμα μεταξύ δεξιών και αριστερών δεν είναι πλέον “χαότικο”.. Εδώ ακούς τον Αναστασιάδη και τον Αβέρωφ να μιλούν για την ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού και νομίζεις ότι ακούς τον Άντρο και τον Χριστόφια…
Την ίδια στιγμή, που οι πολιτικές συζητήσεις θεωρούνται μπανάλ και ντεμοντέ και έχουν περιοριστεί στα τηλεοπτικά πάνελ και τις ραδιοφωνικές εκπομπές, η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων παραμένει το ίδιο έντονη, το ίδιο ισχυρή.
Το ποδόσφαιρο σίγουρα αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο. Και από την στιγμή που το κοινωνικό χάσμα στην Κύπρο παραμένει τεράστιο, δεν μπορεί παρά το άθλημα να έχει προεκτάσεις και στην κοινωνία. Μπορεί για παράδειγμα. πολλής κόσμος να μην καταλαβαίνει πως η δεξιά προστατεύει τα παιδιά της. Πως συνεχίζει να τους βολεύει σε δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Πως αποχαυνώνει την κοινωνία, με το lifestyle και το glamour που απλόχερα προσφέρει…
Όμως το ότι προστατεύει το Αποέλ με νύχια και με δόντια, το καταλαβαίνει απόλυτα. Το ότι προσπαθεί να επιβάλει το αίσθημα ανωτερότητας της, μέσα από τις επιτυχίες της ομάδας σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ηλίου φαεινότερο. Εξ’ ου και η συνηθισμένη υπεροψία με την οποίο οι πλείστοι οπαδοί του Αποέλ αντιμετωπίζουν τους δικούς μας φιλάθλους.
ΟΚ, η αντιπαλότητα των δύο ομάδων δεν είναι απλά ποδοσφαιρική. Από το 1948 που ιδρύθηκε η ΟΜΟΝΟΙΑ, διαμέσου των γνωστών γεγονότων έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια. Πέρα από τις κοινωνικές και πολιτικές διαφορές υπάρχει και μια ιδεολογική διαφορετικότητα… Η ‘διεθνιστική προσέγγιση’ για παράδειγμα των οργανωμένων οπαδών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε αντίθεση με την ‘εθνικιστική’ αυτών του Αποέλ. Και μια ταξική… η ομάδα του λαού, απέναντι στην ομάδα της ελίτ…
Εμείς φυσικά για το ποδόσφαιρο καιγόμαστε. Και θέλουμε όσο τίποτε άλλο μια νίκη στο ντέρμπι του Σαββάτου. Για ένα σωρό λόγους… Το πιο σημαντικό όμως; Απαιτούμε να παιχτεί το παιχνίδι στα ίσα. Πενήντα-πενήντα ρε αδελφέ, έστω μια φορά… Και εκεί, στο γήπεδο, στο κατάμεστο ΓΣΠ, να δώσουμε τα πάντα για την νίκη!
