Τα ντέρμπι, όποια κι’ αν είναι τα βαθμολογικά δεδομένα σε μια ομάδα, αποτελούν τον καθρέφτη για την πραγματική της εικόνα. Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να αναλυθεί και το προχτεσινό παιχνίδι με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο.
Το δεδομένο είναι ότι αν υπήρχε μια ομάδα που άξιζε την νίκη, αυτή ήταν η ΟΜΟΝΟΙΑ. Και πιο ξεκάθαρες ευκαιρίες είχε και πιο ξεκάθαρες προϋποθέσεις (αν προσθέσουμε και τα διαιτητικά λάθη). Απέναντι όμως σε αυτό τον Απόλλωνα (παρά το γεγονός ότι υπερέχει βαθμολογικά), η ΟΜΟΝΟΙΑ θα έπρεπε να πάρει το τρίποντο.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Μιλόγιεβιτς κάνει καλή δουλειά. Δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε γιατί καταντά κουραστικό. Παρά το γεγονός ότι παράλαβε μια ομάδα που δεν ήταν δουλεμένη και με σημαντικές ανισορροπίες στο ρόστερ, προσπαθεί μέρα με την μέρα να την βελτιώσει. Σε ένα βαθμό το έχει πετύχει. Αλλά ας μην περιμένουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν από την μια μέρα στην άλλη. Στην μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου, η ΟΜΟΝΟΙΑ, κινήθηκε με τρόπο ώστε να βελτιωθεί μεσοαμυντικά. Πήρε δεξί μπακ, κεντρικό αμυντικό, και θα πάρει και αμυντικό μέσο. Αν δεν ήταν στην μέση και η ιστορία με τον Χαφέζ, μάλλον θα έπαιρνε και επιθετικό, αλλά το σωματείο προτίμησε να πάρει τον Κασμί, ώστε να έχει και του χρόνου τον ταλαντούχο Αιγύπτιο.
Ο Μίλογιεβιτς ποντάρει λοιπόν στην βελτίωση πρώτα της αμυντικής γραμμής, πριν αρχίσει να κοιτάζει και το επιθετικό κομμάτι. Ουσιαστικά αυτό θα γίνει το καλοκαίρι, αφού είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι προτεραιότητα της ομάδας θα είναι να αποκτήσει ένα επιθετικό κλάσης. Από εκεί και πέρα θα κοιτάξει να βελτιώσει την ομάδα και στον άξονα. Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει η διάδοχη κατάσταση για τον Νούνο Ασίς… Ακόμα και στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα. όταν κουράστηκε ο Πορτογάλος, η απόδοση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έπεσε απότομα. Και επειδή παίκτες σαν τον Ασίς, δύσκολα θα βρεθούν στο παζάρι, ο Μιλόγιεβιτς θα πρέπει να πάρει περισσότερα στο δημιουργικό κομμάτι από τους υπόλοιπους μέσους του… Ο Μαργκάσα, χρόνο με τον χρόνο γίνεται καλύτερος. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δείχνει ηγετικές ικανότητες, Από την άλλη είναι ξεκάθαρο ότι ούτε ο Οικονομίδης, ούτε ο Φυλακτού, έχουν τα στοιχεία εκείνα που θα τους επιτρέψουν να ηγηθούν της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στον νευραλγικό χώρο του κέντρου. Γι’ αυτό και ο Μιλόγιεβιτς επιμένει σε απόκτηση αμυντικού μέσου, που να μπορεί να μοιράζει παιχνίδι. Απλά θυμηθείτε πως λειτουργούσε η ΟΜΟΝΟΙΑ με τον Μάρκο Σοάρες ή τον Βέρο Σάλατιτς. Το δυστύχημα για τον προπονητή είναι ότι σε αυτή την δύσκολη καμπή, θα χάσει τον Μαργκάσα, που αποτελούσε βαρόμετρο με την απόδοση του.
Άρα, το πως προδιαγράφεται το μέλλον της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέχρι το καλοκαίρι, είναι λίγο πολύ ξεκάθαρο. Ο Μιλόγιεβιτς, θα συνεχίσει να χτίζει στο αμυντικό κομμάτι, ώστε η ομάδα να μην δέχεται εύκολα γκολ. Θα αξιοποιήσει και τα νέα αποκτήματα, σε αυτή την κατεύθυνση. Από εκεί και πέρα, ελπίζει ότι η επιστροφή του Χριστοφή, θα του δώσει την ταχύτητα που χρειάζεται στα φτερά, αλλά και το απροσδόκητο στο παιχνίδι, ώστε να μπορέσει ο σέντερ φορ (είτε ο Σκέμπρι είτε ο Σιέρινταν), να βρει περισσότερους χώρους. Και κάτι τελευταίο για τον Μαλτέζο, που γίνεται δέκτης έντονης κριτικής. Όλοι ξέραμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ ότι ο Σκέμπρι δεν είναι κλασσικός σέντερ φορ. Ούτε γκολτζής περιωπής. Το να ζητάμε από αυτόν λοιπόν, να τα βάλει με δύο σέντερ μπακ που υπερτερούν σε ύψος και δύναμη απέναντι του, είναι προβληματικό. Πόσον μάλλον όταν επιμένουμε να τον παίζουμε με ψηλές μπαλιές. Αν θέλουμε να έχουμε τον Σκέμπρι κορυφή, πρέπει να παίξουμε ορθόδοξο passing game με την μπάλα κάτω. Αυτό έγινε τα πρώτα 20 λεπτά με τον Απόλλωνα και μόνο ο Καλησπέρας τον έσωσε. Αν θέλουμε να παίξουμε με ‘γιόμες’, τότε η μόνη επιλογή είναι ο Σιέρινταν στην κορυφή και ο Θεός βοηθός…
