Το καλοκαίρι όταν “χτιζόταν” η νέα Ομόνοια, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν από διοίκηση και τεχνική ηγεσία, στόχος της ομάδας για τη νέα σεζόν είναι: ανταγωνιστική και διεκδικητική, χωρίς να λεχθεί σε καμιά περίπτωση η λέξη “πρωτάθλημα”. Μάλιστα, σύμφωνα με αρκετές κινήσεις που έγιναν, το μήνυμα που στάλθηκε είναι πως η Ομόνοια ναι μεν θα επιδιώξει το καλύτερο, όμως δεν θα έχει τους στόχους των προηγούμενων χρόνων.
Στην πορεία και ιδιαίτερα με την παρουσία της ομάδας στην Ευρώπη, που έφθασε μια ανάσα από τους ομίλους και μάλιστα εάν δεν ήταν ο Τούντορ η Ομόνοια θα ήταν σήμερα σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ, αυξήθηκαν κατά πολύ οι προσδοκίες του κόσμου. Βλέποντας την ομάδα να τα βάζει με την Ντιναμό των πολλών αστέρων και δεκάδων εκατομμυρίων, είναι λογικό να προσδοκείς κάτι παραπάνω.
Την ίδια ώρα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, η ομάδα “χτίστηκε” από το μηδέν σχεδόν. Το μπάτζετ είναι κατά πολύ χαμηλότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Βάθος δεν υπάρχει, οπόταν οι απαιτήσεις πρέπει να είναι ως εκεί που πρέπει. Η ομάδα είναι καλή, υπάρχουν και καλές μονάδες, αλλά και ως σύνολο. Παράλληλα με τις προσδοκίες θα πρέπει να υπάρχει και ρεαλισμός.
Είναι ξεκάθαρο πως κάποιες ομάδες, λόγω οικονομικής ευρωστίας την συγκεκριμένη περίοδο είναι πιο μπροστά, χωρίς να σημαίνει ότι θα πάρουν και το πρωτάθλημα. Όμως, όπως και να το κάνουμε έχουν και βάθος και ποιότητα. Ας δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, να σταθούμε δίπλα στην ομάδα, πάντοτε με ομόνοια και όχι με διχόνοια, η οποία δυστυχώς υπάρχει σήμερα και αυτοί που εμπλέκονται πρέπει να τα βρουν εάν θέλουν το καλό της Ομόνοιας.
