Στις 29 Αυγούστου 2015 διεξήχθη ένας αγώνας της ομάδας μας, από αυτούς που θες να σβηστούν από την σκέψη και όλο επανέρχονται. Ήταν η αναμέτρηση του πρώτου γύρου κόντρα στον Εθνικό στο Δασάκι. Είναι ένα παιχνίδι από αυτά που σαν πλησιάζουν τα playoff, μετανιώνεις που δεν πήρες τους βαθμούς που θα’ πρεπε.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν η ομάδα μας ηττήθηκε με 1 – 0 από τον Εθνικό σε μία φάση από στημένο, σε ένα ματς που έσβησαν οι προβολείς και μαζί οι ελπίδες για μια πολύ καλή ποδοσφαιρική χρονιά.
Την ώρα που τραβούσαμε τα μαλλιά μας διαμαρτυρόμενοι για τον καταλογισμό φάουλ, ο Χατζηβασίλης σκόραρε… Εκείνο όμως που “δεν ξεχνούμε” δεν είναι μόνο το γκολ που δεχτήκαμε, αλλά η γενική εμφάνιση της ομάδας, απέναντι σε ένα Εθνικό, περιορισμένο δυνατοτήτων… Από το 36ο λεπτό που προηγήθηκε ο Εθνικός, η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειξε ανίκανη να αντιδράσει, και έτσι επήλθε μοιραία η ήττα…
Μας πλήγωσε η ήττα, αλλά ακόμη περισσότερο μας πλήγωσε η εικόνα της ομάδας.. Μια ομάδα χωρίς πλάνο, με παίκτες χωρίς πάθος, δίψα και θέληση για νίκη.
Το θετικό είναι πως ο προπονητής μας αντιλαμβάνεται πλήρως τις ανησυχίες των φιλάθλων και προσπαθεί επίμονα να αλλάξει την αγωνιστική μας παρουσία. Το παιχνίδι με την Σαλαμίνα ας αποτελέσει την απαρχή για μία ΟΜΟΝΟΙΑ από τα (πολύ) παλιά.
Το Σάββατο κόντρα στον Εθνικό στο ΓΣΠ η νίκη είναι επιβεβλημένη. Με τα παθήματα του πρώτου γύρου να μας γίνονται μαθήματα, μπορούμε να κάνουμε ένα καλό σερί με νίκες. Αλλά αυτό που προέχει είναι η ρεβάνς από αυτό το βράδυ στις 29 Αυγούστου… Μια ρεβάνς που δεν χρωστάμε μόνο στον αντίπαλο, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό…
