Την ανάλυση του 3-5-2 δεν θα την ξανακάνουμε. Ούτε διάθεση για κριτική έχουμε. Το κάναμε μετά το παιχνίδι με την Ανόρθωση, όμως η νίκη, όπως γίνεται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, επισκίασε τα πάντα.
Απλές επισημάνσεις θα κάνουμε και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του:
Συστήματα: Ξεκινήσαμε με 3-5-2 από το 1ο μέχρι το 25ο λεπτό. Ο Λομπιανίτζε δεξιά στην τριάδα της άμυνας, ο Ακουισταπάστε στο κέντρο, ο Σκαραμοτσίνο αριστερά. Στο 25′ μπήκε το γκολ του Τομάς σε μια φάση που ξεκάθαρα δεν είχαμε καλή αμυντική ισορροπία και ο Ισπανός σούταρε ανενόχλητος έξω από την περιοχή.
25′ με 45′: Μόλις δεχτήκαμε το γκολ, ο κόουτς το γύρισε σε 4-4-2. Ο Σκαραμοτσίνο πέρασε στα στόπερ και ο Μαρκάσα από αμυντικό χαφ έγινε αριστερό μπακ. Ο Νούνο Ασίς πέρασε πιο πίσω δίπλα στον Ρόντρι. Αποτέλεσμα; Τεράστιο κενό μεταξύ των δύο επιθετικών (Ποτέ και Γκαρσία) από τα χαφ και την ομάδα να προσπαθεί να επιτεθεί με αγγλικό στιλ δεκαετίας του 80 με καμινάδες από την άμυνα στους δύο επιθετικούς… Γενικά φάνηκε ότι το 4-4-2, ήταν απόφαση της στιγμής, για να διορθωθούν οι αμυντικές αδυναμίες και όχι κάτι που έχει δουλευτεί στο Ηλίας Πούλλος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για ανατροπή του σκορ.
Β ημίχρονο: Στον πάγκο ο Γκαρσία, στο γήπεδο ο Γκρικαλασβίλι σε ρόλο επιτελικού μέσου με τον Νούνο Ασίς να παραμένει αμυντικό χαφ. Το καλύτερο διάστημα της ομάδας από το 45′ μέχρι το 75′. Είδαμε ορθόδοξες επιθέσεις, την μπάλα να σπάζει στα πλάγια, τον Ράμος ιδιαίτερα και τον Φοφανά να δημιουργούν ρήγματα από και τον Γκρικαλασβίλι να χάνει δύο σημαντικές ευκαιρίες. Με την είσοδο του Φυλακτού και την έξοδο του Φοφανά, είδαμε ένα φρεσκάρισμα στο κέντρο και παρόλο που ο νεαρός έκανε τα λάθη του, ήταν πιο ζωντανός από τους υπόλοιπους. Ο Νούνο Ασίς δεν ανταποκρίθηκε στον ρόλο του αντί-Φοφανά (πιθανόν να έμεινε και από δυνάμεις) με τον Άλεξ Ρούμπιο να περνά στο παιχνίδι και μαζί με τον Λομπιανίτζε να ασκούν πίεση στην δεξιά πλευρά της ΑΕΚ. Όμως και πάλι το γκολ δεν ήρθε.
Τώρα αν έφταιξε το σύστημα, οι αλλαγές ή κάτι άλλο στην έκβαση του αποτελέσματος δεν ξέρουμε. Προπονητές δεν είμαστε. Επισημαίνουμε απλά ότι στα δύο παιχνίδια που επιλέχτηκε το 3-5-2, στην πρώτη περίπτωση το αλλάξαμε στο 20′ στην δεύτερη στο 25′, αφού δεχτήκαμε γκολ. Από την άλλη, προφανώς και η ομάδα φαίνεται να έχει χάσει τον ενθουσιασμό της ενώ και κάποιοι ποδοσφαιριστές είναι πίσω σε απόδοση. Τέλος το γεγονός ότι δεν υπάρχει 3ος στόπερ στην ομάδα, δεν βοηθά στο να διατηρηθεί η σταθερότητα στην άμυνα, όταν λείπει ένας εκ των δύο.
Από εκεί και πέρα, βαθμοί θα χαθούν είτε είσαι σε καλή μέρα, είτε σε άσχημη. Το θέμα παραμένει να διαχειριστεί το προπονητικό τιμ την κατάσταση με θετικό τρόπο. Να βρει τα προβλήματα και να τα διορθώσει. Αλλά ίσως θα πρέπει να αποφασίσει τελεσίδικα και το πλάνο με το ποίο η ομάδα θα λειτουργήσει, να δουλέψει σε αυτό και να το βελτιώσει. Γιατί, αυτό που φαίνεται με γυμνό μάτι, είναι ότι αυτή η αναποφασιστικότητα αναφορικά με το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, και ιδιαίτερα η αλλαγή του κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν την βοηθά στο γήπεδο να κερδίσει παιχνίδια.
