Το ποδόσφαιρο στην Κύπρο παραπαίει εδώ και χρόνια. Η δημοτικότητα του να φθίνει συνεχώς, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες, την ίδια στιγμή που αρκετοί πιστοί οπαδοί του το εγκαταλείπουν.
Τα στάδια αδειάζουν, την ίδια στιγμή που στα καφέ τα σενάρια γύρω από κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα οργιάζουν. Προσυνεννοημένοι αγώνες, ιστορίες ‘’στιλ Ουζόχο”, παραμύθια με ‘’καραβίδες και μανιτάρια”, σενάρια ‘’χάρισε μου το πρωτάθλημα να σου χαρίσω το κύπελλο”, βρωμιά και δυσωδία παντού.
Μέσα σε αυτά τα δεδομένα, και με την ΟΜΟΝΟΙΑ στα πολύ κάτω της, νοσταλγείς κάθε τόσο το γήπεδο. Για να έρθει ο κάθε “πουθενάς” Φωτίου, να σου ταράξει το νευρικό σου σύστημα.
Αλήθεια, τι προσπάθησε χτες να πετύχει ο τύπος; Για μας είναι ξεκάθαρο… Ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή των διεθνών διαιτητών του παρελθόντος (Βασιλάκη, Μασιά, Νικολαίδη, Τσαγγάρη κλπ), προσπάθησε να πουλήσει αντιομονοιατισμό. Σε ένα εντελώς αδιάφορο παιχνίδι, μπήκε στο γήπεδο για να αποδείξει στην ‘φαλακρή δύναμη’, ότι είναι ο άνθρωπος του. Το νέο παιδί για τις δουλειές.
Την ίδια στιγμή η διοίκηση της εταιρείας OMONOIA, συνεχίζει να ζει εκτός πραγματικότητας. Δεν αντιδρά, δεν αρθρώνει λόγο, παρακολουθεί παθητικά τα δρώμενα. Εκπρόσωπος στην ΚΟΠ να υπερασπιστεί στην ομάδα δεν υπάρχει. Και το πιο τραγικό; Ο Παπασταύρου από την Αμερική, πιστεύει ότι μετά το deal με την Cytavision, θα μπορέσει να βελτιώσει την κατάσταση.
Η απορία μας είναι η εξής… Βρέθηκε κανένας στην εταιρεία να εξηγήσει στον άνθρωπο ότι Κούμας και Cytavision είναι συγκοινωνούντα δοχεία; Και ότι με τον πρόεδρο αυτό, με τα έντονα αντιομονοιάτικα συναισθήματα, προκοπή και ησυχία δεν θα βρούμε;
Καταληκτικά… Ο Φωτίου ήρθε ψες, για να μας θυμίσει ότι τίποτα από την παράγκα στην ΚΟΠ, δεν έχει αλλάξει. Κυνικός, εριστικός, προκλητικός και θρασύς, έστρεψε όλα τα βλέμματα πάνω του.
Αυτό που απομένει είναι η αύξηση των ομάδων κατά τις εντολές των μεγάλων αφεντικών. Για να μπει ολοκληρωτικά ταφόπλακα στο άθλημα. Μέχρι να πάρουμε την μεγάλη απόφαση: τα λαμόγια πρέπει να μείνουν μακριά από το ποδόσφαιρο!
