Η τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου του 2016, ίσως να μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα, κατά την διάρκεια του φετινού ποδοσφαιρικού μαραθωνίου. Όχι απλά γιατί δεχτήκαμε μια ντροπιαστική ήττα, απέναντι σε μια εκ των ουραγών του πρωταθλήματος. Αλλά για κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Γιατί αποτύχαμε για ακόμα μια φορά να κάνουμε το βήμα παραπάνω. Γιατί αποδειχτήκαμε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Και στο τέλος της ημέρας, φάνηκε ότι το ποδοσφαιρικό μας ταβάνι, είναι πολύ πιο χαμηλά απ’ ότι φανταζόμασταν, πριν το παιχνίδι.
Αν κάνουμε μια προσεχτική ανάλυση των βαθμολογικών δεδομένων, θα δούμε ότι η βαθμολογική διαφορά από τις ομάδες που προπορεύονται βαθμολογικά, καλύφτηκε κύρια, λόγω των δικών τους αποτυχημένων αποτελεσμάτων. Εμείς από την σειρά μας, αποδείξαμε ότι εκεί που έπρεπε (πχ στον αγώνα στο Τσίρειο με τον Απόλλωνα ή χτες στο Παφιακό) απλά δεν μπορέσαμε.
Στην φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ οι ηγέτες είναι λιγότεροι απ’ ότι τα τελευταία χρόνια. Και δυστυχώς για την ομάδα μας, το κενό του Ρενάτο Μαργκάσα αποδείχτηκε τεράστιο. Χτες ο άξονας μας ήταν εκτός λειτουργίας. Χωρίς ηγετική παρουσία, χωρίς καθαρό μυαλό. Ακόμα και η απουσία του Κιρμ φάνηκε όσο ποτέ άλλοτε… Με τους ακραίους επιθετικούς να πελαγοδρομούν επιθετικά και να είναι ανύπαρκτοι αμυντικά…
Όλα αυτά για τα οποία επιχειρηματολογούσαμε ότι είχαν βελτιωθεί με την κάθοδο του Βλάνταν Μιλόγιεβιτς αποδείχτηκαν λόγια κενού περιεχομένου… Αμυντική λειτουργία για τα μπάζα. Ακραίοι μπακ για αγροτικό…
Τελικά είμαστε τόσο κακοί όσο φάνηκε χτες ή τόσο καλοί όσο λέγαμε προχτές;
Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση… Πάντα! Η αλήθεια είναι ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ βραχυκυκλώθηκε κύρια μετά την φάση του 63’… Τα νεύρα του Ασίς, η κίτρινη που δέχτηκε στην φάση με τον Κοδίνα και η αλλόκοτη συμπεριφορά του Νικολαίδη, μας αποδιοργάνωσαν. Και αυτό είναι εν γένει μια τεράστια αδυναμία. Μια ομάδα που δεν μπορεί να διαχειριστεί την ένταση του παιχνιδιού και τα διαιτητικά σφυρίγματα, δεν μπορεί να πάει μπροστά. Αντίθετα, θα πέφτει στην ίδια παγίδα ξανά και ξανά.
Οι κανονισμοί ποδοσφαίρου είναι εκεί για να υπάρχει ρέγουλα στο άθλημα. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ο Κοδίνα έπαιξε χαλαρά και απρόσεχτα την μπάλα, δίπλα στον Ασίς και θα μπορούσε να το πληρώσει. Ο διαιτητής τον κάλυψε, όπως καλυμμένος μπορεί να νοιώθει και ο ίδιος από τον κανονισμό… Και να παιζόταν το παιχνίδι όμως τα ίδια θα λέγαμε… Ότι δηλαδή θα μπορούσε να δώσει παράβαση, αλλά το γκολ θα μετρούσε! Πόσοι τερματοφύλακες στον κόσμο, θα έπαιζαν την μπάλα (με τεράστιο ρίσκο), όπως την έπαιξε χτες ο Κοδίνα; Κανένας!
Από την άλλη, κανονισμοί ποδοσφαίρου δεν υπάρχουν μόνο για την κατοχή της μπάλας από τον τερματοφύλακα. Υπάρχουν και για τα απλωμένα χέρια… Η παράβαση του Αλαμπί στο 12′ ήταν πεντακάθαρη! Όπως και στην φάση της ισοφάρισης, εύκολα θα μπορούσε να υποδειχτεί φάουλ υπέρ του Χαφέζ… Όσο για το πολύ σκληρό φάουλ του Ίπσον Μέλο στον Καρλίτος, το οποίο μάλλον θα ταλαιπωρήσει τον δεξί μας οπισθοφύλακα τις επόμενες ημέρες, πέρασε με ψηλά γράμματα…
Όμως επαναλαμβάνουμε… Κανένα διαιτητικό λάθος, σκόπιμο ή άθελο, δεν δικαιολογεί την αντίδραση μας, ως ομάδα που έχει πρωταγωνιστικούς στόχους, το τελευταίο ημίωρο. Τα λάθη αυτά έπρεπε να μας πεισμώσουν να πάρουμε το παιχνίδι και όχι να το παρατήσουμε.
Και κάτι τελευταίο, για το πλάνο του προπονητή. Σαφώς και δεν του βγήκε. Όπως και αρκετά από τα πράγματα που επιχείρησε να κάνει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό αποτελεί ακόμα μια απόδειξη πόσο δύσκολος θα είναι ο δρόμος για την πλήρη αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας. Γιατί μπορεί να έγινε προσπάθεια να γίνουν διορθωτικές κινήσεις την μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου, αλλά τα κενά στο ρόστερ δεν καλύφτηκαν. Και σίγουρα οι νέοι ποδοσφαιριστές (βλέπε και χτες ο Φλορέσκου) θα χρειαστούν χρόνο για να βρουν τα πατήματα τους (αν τα βρουν)… Γι’ αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλο ρίσκο στις μεταγραφικές κινήσεις την χειμερινή περίοδο…
Ποιο είναι το ρεζουμέ από το χτεσινό παιχνίδι στο Παφιακό; Θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι απλά… Δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε το κάθε επόμενο παιχνίδι και μόνο αυτό! Τα μεγάλα λόγια να μπουν στο συρτάρι! Και να γίνει μια τεράστια προσπάθεια, να πάρουμε ότι περισσότερο μπορούμε από αυτή την χρονιά, έχοντας ως μοναδικό στόχο ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Στο τέλος, θα κάνουμε την σούμα και όπου μας βγάλει…
